یک بانو در شهر کابل، آموزش‌گاهی را در ناحیه‌ی چهارم این شهر برای کودکانِ کارگر ایجاد کرده‌است که ۱۵۰ دختر و پسر کارگر در آن مشغول فراگیری مضامین ابتدایی مکتب استند.
بنیاد‌گذار این آموزش‌گاه انگیزه‌ی ایجاد آن را فراهم سازی زمینه‌ی آموزش به کودکانی می‌داند که زمینه‌ی رفتن به مکتب را ندارند.
آزیتا، مؤسس این آموزش‌گاه می‌گوید که آموزش همه مضامین برای کودکان رایگان است و مصارف مکان و نیازمندی‌های دیگر آموزش‌گاه را از بودجه‌ی شخصی‌اش می‌پردازد.
او در ادامه گفت: «یک‌ونیم سال می‌شود که این محیط را ایجاد کرده‌ام. من و خواهرم تدریس می‌کنیم. این اطفال افراد آسیب پذیر جامعه استند و خانواده‌های شان به آنها اجازه نمی‌دهند تا به مکتب بروند. این‌ها به طور پنهانی در این محیط می‌آیند و درس می‌خوانند. خانواده‌های شان توقع دارند تا آنها روزانه کار کنند و پول به دست آورند.»
امیدِ کودکانِ کارگر
کودکانِ دانش‌آموز در این آموزش‌گاه، از ایجاد این نهاد خُرسند استند و آن را امیدی برای آینده‌ی بهترِ شان می‌دانند.
بهاره، یکی از کودکان کارگر که در جاده‌های شهرکابل مشغول دست‌فروشی است، در این آموزش‌گاه مشغول فراگیری مضامین ابتدایی مکتب است. او می‌گوید که از فراهم شدن زمینه‌ی آموزش در این مکان خوش‌حال است.
وی می‌افزاید: «روزانه می‌روم در بازار و قلم‌فروشی می‌کنم، فامیلم نمی‌مانند درس بخوانم، می‌گویند کار کن و پیسه بیار، نان بخریم، اینجا یک‌جایی برای درس خواندن پیدا کردیم، خیلی خوش هستم که درس می‌خوانم.»
جلال، کودک دیگری است که در جاده‌های شهر کابل برای دریافت لقمه نانی مشغول بوت پالشی است. او می‌گوید که به دلیل وضیعت بد اقتصادی خانواده‌اش، از رفتن به مکتب بازمانده‌است.
وی علاوه می‌کند: «در رویِ سرک‌ها بوت پالشی می‌کنم، از وقتی خبر شدم، اینجا کورس است، می‌آیم و درس می‌خوانم، فامیلم اقتصادش ضعیف است و نمی‌مانند که به مکتب بروم؛ ولی اینجا خیلی خوش هستم.»
این کودکان روزانه در این آموزش‌گاه پس از دوساعت آموزش، دوباره به جاده‌های شهر رفته و مشغول پیدا کردن لقمه نانی برای خانواده‌های شان می‌شوند.
در ۲۰ سال پسین، دست‌کم ۱۰۰ میلیارد دالر از سوی جامعه‌ی جهانی برای افغانستان کمک شد. میلیون‌ها دالر برای پروژه‌های آموزش و پرورش و تغییر وضیعت کودکانِ کارگر به مصرف رسید؛ اما هر روز آمار کودکانِ کارگر در این کشور در حال افزایش است.
بربنیاد گزارش‌های منتشر شده در سال ۱۳۹۹ هجری-خورشیدی ۷/۳ میلیون کودک کارگر در افغانستان وجود داشت که پس از همه‌گیری ویروس کرونا این رقم افزایش یافته‌است.
از سوی دیگر ناداری، مهاجرت و جنگ، از عواملِ اصلی افزایش کودکان کارگر در افغانستان گفته شده‌است.
در سال ۱۴۰۰ هجری-خورشیدی از میان ۷/۴ میلیون کودک کارگر در افغانستان ۱/۲ میلیون کودک مشغول کارهای شاق بودند.
سازمان ملل متحد در ۱۳ میزان سال روان در گزارشی گفته‌است که اقتصاد افغانستان پس از به قدرت رسیدن دوباره‌ی طالبان در ۲۴ اسد سال پار، سقوط فاجعهباری داشته‌است. در این گزارش آمده‌است که در آغاز سال ۲۰۲۲ میلادی ۷۰۰ هزار شغل در افغانستان از بین رفت نزدیک به ۹۸ درصد جمعیت افغانستان زیر خط فقر قرار گرفته‌اند.
این بانو در حالی زمینه‌ی آموزش را برای کودکان کارگر فراهم کرده‌است که طالبان در بیش‌تر از یک سال تسلط شان بر افغانستان، دروازه‌ی مکتب‌ها را به روی بیش‌تر از سه میلیون دختر بالاتر از صنف ششم بسته کرده‌اند.
