شماری از فعالان حقوق زن می‌گویند که طالبان با آوردن فشار و ایجاد محدودیت برضد زنان، در تلاش هستند که آن‌ها را از صحنه‌ی اجتماع حذف کنند و بازداشت زنان معترض، اقدام دیگر طالبان در این راستا است.
سلسله احمدی، فعال حقوق زن می‌گوید: «وضع محدودیت‌ها و بازداشت روز افزون بانوان معترض، کار ناشایستی است و طالبان از حضور زنان در اجتماع هراس دارند و می‌خواهند زنان را حذف کنند.»
حُسنا رووفی یکی دیگر از فعالان حقوق زن نیز باورمند است که: «تمامی اعتراضات زنان روی جاده‌ها برای دادخواهی خودشان و بسته بودن مکاتب ، محروم ماندن از ادامه‌ی تحصیل و کار، وضع محدودیت بر زنان در مکان‌های عمومی است و اگر طالبان ساحه را برای زنان تنگ نسازند، هیچ زنی در خیابان‌ها دست به‌چنین اعتراضات نخواهد زد.»
طاهره ناصری، یک فعال دیگر حقوق بانوان نیز با بیان این‌که خواست تمامی زنان و دختران افغانستان رسیدن به حقوق اساسی و اولیه‌ی شان است که از آن محروم هستند، گفت: “زنان برای آزادی شان مبارزه می‌کنند و طالبان می‌خواهند آنان را سرکوب و در بند بکشند.”
ناصری، از جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل متحد می‌خواهد که صدای فریادِ ناشی از ظلم و ستم بر زنان و مردم افغانستان را بشنوند و برای پایان این خشونت‌ها تلاش کنند.
در ۱۰ روز پسین، گزارش‌هایی از بازداشت چهار زن مُعترض در کابل منتشر شده‌است.
ظریفه یعقوبی
طالبان، روز پنج‌شنبه ۱۲ عقرب، ظریفه یعقوبی، فعال حقوق زنان و چهار تن از همکاران مرد او را در جریان یک گردهمایی برای گشایش یک حرکت زنان در غرب کابل بازداشت کردند و تا اکنون از سرنوشت آنان خبری نیست.
بازداشت ظریفه یعقوبی و همکارانش، واکنش نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان و سفارت امریکا برای افغانستان را بر انگیخت و آن‌ها خواستار رهایی فوری این افراد شدند؛ اما طالبان تا حالا به این خواست‌ها توجه نکرده‌اند.
فرحت پوپل‌زی
طالبان سه شنبه ۸ عقرب سال روان، فرحت پوپل‌زی را در کابل بازداشت کردند. فرحتِ ۲۳ ساله در رشته‌ی اقتصاد تحصیل کرده‌است. او از اعضای «حرکت خودجوش زنان مبارز افغانستان» است.
پس از بازداشت او هیچ اطلاعی از وضعیت وی در دست‌رس نیست و نزدیکان بانو پوپل‌زی بازداشت او را از سوی طالبان تایید می‌کنند.
یکی از نزدیکان بانو فرحت می‌گوید که فرحت به‌روز سه شنبه در ساحه‌ی گلبهار سنتر از سوی نیروهای استخبارات طالبان گرفتار شده و به گفته‌ی اعضای خانواده‌اش، او اکنون در ریاست امنیت ملی بندی است و حتا به مادرش نیز اجازه‌ی دیدار با او داده نشده‌است.
زینب رحیمی
هفته‌ی گذشته زینب رحیمی، یکی دیگر از بانوان معترض و از اعضای حرکت خودجوش زنان مبارز افغانستان که برای ظریفه یعقوبی و دیگر زنان بازداشت شده دادخواهی می‌کرد، نیز از سوی طالبان بازداشت شد و از سرنوشت وی خبری نیست. همکاران او بازداشت بانو رحیمی را تایید کرده‌اند.
پوپل‌زی و رحیمی در یک ماه پسین در اعتراض‌هایی در کابل اشتراک کرده بودند.
این اعتراض‌ها در برابر محدودیت‌های طالبان بر آموزش دختران، حمله بر آموزش‌گاه کاج و خروج شماری از دانش‌جویان زن در دانشگاه کابل راه‌اندازی شده بود.
پروین سادات
در همین حال، دو روز پیش نیز پیام شنیداری پروین سادات، یک فعال حقوق زن در کابل منتشر شده‌است که هراسان و با گریه می‌گوید دو نیروی طالبان آمده‌اند و ممکن است او را ببرند.
تا اکنون منابع رسمی و طالبان بازداشت پروین سادات را تایید نکرده‌اند.
به گفته‌ی منابعِ نزدیک به بانو سادات، او در مقابل ضمانت و سکوت کردن و به این شرط که دیگر خلاف طالبان حرف نخواهد زد و کاری نخواهد کرد، آزاد شده‌است.
خواستیم نظر ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی طالبان در مورد بازداشت فعالان حقوق زن را داشته باشیم؛ اما موفق نشدیم.
ذبیح‌الله مجاه،د چندی پیش در گفت‌وگو با رسانه‌ها گفته بود که “این زن‌ها از بیرون دستور می‌گیرند و برای‌شان گفته می‌شود اعتراض کنید” تا بی‌باوری راه افتد.
روز دوشنبه هفته‌ی جاری، شماری از زنان معترض افغانستان با نوشتن «۱۰۰ نامه» به شورای امنیت سازمان ملل متحد کارزار تازه‌ای را به‌راه انداختند و از جامعه‌ی جهانی خواستند که به‌دلیل سرکوب زنان، حکومت طالبان را به رسمیت نشناسند.
با این حال، درخواست‌های جامعه‌ی جهانی و دادخواهی‌های فعالان حقوق زن، تاثیری بر کمتر ساختن سخت‌گیری‌های طالبان و محدودیت‌های وضع شده از سوی این گروه بر زنان و دختران نداشته‌است.
