فوزیه، زن جوانی که با نام مستعار شناخته میشود، تنها نانآور خانهاش است. او از سپیدهدم تا تاریکی شب در خانههای مردم کار میکند تا لقمه نانی برای فرزندانش فراهم کند. دستان پینهبسته و چهرهای خسته دارد، و همچنان دلنگران است.
فوزیه میگوید سالها است با بیماری کبد دست و پنجه نرم میکند و هر روز با درد و رنج میسوزد. او علاوه بر بیماری، با محدودیتهای سختگیرانه طالبان و فشارهای سنگین اقتصادی روبهروی است که زندگیاش را بسیار دشوار کردهاند.
معاون اجرایی صندوق جمعیت ملل متحد نیز پس از سفرش به افغانستان، در نشستی هشدار میدهد که افغانستان با یک «بحران انسانی دوگانه» روبهرو است.
او میگوید بازگشت اجباری مهاجران از ایران و پاکستان و قطع کمک های امریکا به این نهاد، وضعیت را وخیمتر کرده است.
به گفته اقای اندرو ساربرتون کاهش بودجه سبب میشود که ۶.۳ میلیون تن که بیشتر شان زنان و دختران اند، از دسترسی به خدمات نجاتدهنده بهداشتی محروم شوند.
اندرو ساربرتون. معاون اجرایی صندوق جمعیت ملل متحد میگوید: «افرادی که ناگزیر به بازگشت به افغانستان میشوند ممکن است با خطرات جدی روبهرو شوند. این امر بهویژه در مورد زنان و دختران که با محدودیتهای روزافزون از نظر دسترسی به کار، تحصیل و آزادی رفت و آمد در این کشور روبهرو هستند، صدق میکند. این نگرانیها با نیازهای حاد بشردوستانه در داخل افغانستان، افزایش نرخ بیکاری، و همچنین بلایای طبیعی و حوادث آب و هوایی شدید همراه شده است.»
طالبان اما همواره ادعا کردهاند که با اجرای پروژههایی در داخل کشور، تلاش دارند تا به بحرانهای انسانی رسیدگی کنند.
با این حال، نهادهای امدادرسان جهانی هشدار میدهند که کاهش شدید کمکهای مالی ایالات متحده، بحران انسانی در افغانستان را وارد مرحلهای نگرانکننده کرده است.
تنها در تازهترین مورد، واشنگتن اعلام کرده است که بیش از ۱۰۲ میلیون دالر از بودجه اختصاصیافته به صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در افغانستان را قطع میکند؛ تصمیمی که پیامدهای آن برای میلیونها زن و کودک در این کشور، فاجعهبار توصیف شده است.
این سازمان هشدار داده که با این کاهش بودجه، زندگی نزدیک به ۶.۹ میلیون زن و کودک بهگونه مستقیم تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. این نهاد اعلام کرده که تنها قادر خواهد بود از ۴۰۰ مرکز بهداشتی در سراسر افغانستان پشتیبانی کند، در حالیکه پیش از این، از ۹۰۰ مرکز بهداشتی حمایت میکرد.