طلا فروشان در ولایت بدخشان می‌گویند که این روزها به‌جای فروش طلا، بازار خرید طلا گرم شده‌است.
به گفته‌ی این طلا فروشان، مردم -به ویژه زنان- به‌دلیل ناداری، زیورآلات شخصی شان را می‌فروشند.
احمد تمیم، یکی از طلا فروشان بدخشان می‌گوید: «روزانه ده‌ها زن به‌دکان من می‌آیند و زیورآلات شان را برای هزینه‌ی گذران زندگی‌شان می‌فروشند.»
عبدالکریم، یکی دیگر از طلا فروشان در بدخشان است، او می‌گوید: «با وجود آن‌که می‌دانیم حالا وقت خرید طلای مردم نیست؛ اما برای این‌که به‌مردم کمک شود؛ زیورآلات آن‌ها را می‌خریم. کار نیست، مشتری نداریم. پول اندکی که داریم، با آن زیورات مستعمل می‌خریم.»
نفیسه، از جمله‌ی صدها زن بدخشانی است که روز گذشته، طلایی را که شوهرش در عروسی برایش آورده بود، به‌دلیل تنگ‌دستی فروخته‌است.
او می‌گوید: «با وجود آن‌که زیورآلاتم را کم استفاده کرده بودم؛ اما از ناچاری آن‌ها را فروختم؛ چون نیاز به‌پول داشتم. خودم پیش از آمدن طالبان، در یکی از ادارات دولتی کار می‌کردم؛ ولی حالا بی‌کار شده‌ام. وضعیت زندگی‌ام هم خوب نیست.»
زنان پیش از ازدواج، زیورآلاتی از جمله طلا و نقره را بیش‌تر خریداری می‌کنند؛ اما در بدخشان ناداری سبب شده‌است تا آنان زیورآلات شان را به‌بهای ناچیز بفروشند.
جمیله، یکی دیگر از زنانی است که به‌دلیل مشکلات اقتصادی، اقدام به‌فروش زیورآلاتش کرده‌است. او می‌گوید: «دی‌روز صد دل ره یک دل کرده، طلایی ره که در عروسیم گرفته بودم، در یکی از طلا فروشی‌ها فروختم. چه بگویم، چاره‌ای جز این کار نداشتم.»
مانند نفیسه و جمیله، ده‌ها زن دیگر در ولایت بدخشان به‌دلیل ناداری، دست به‌فروش زیورآلات شان زده‌اند.
با این حال، باشندگان بدخشان می‌گویند که با آمدن طالبان، پیدا کردن نان در این ولایت سخت شده‌است و مردم در وضعیت بدِ اقتصادی قرار دارند.
زنان بدخشان از طالبان می‌خواهند که به آنان اجازه‌ی کار را بدهند تا از مشکلات فرا روی شان نجات یابند.
این درحالی است که مقام‌های طالبان به‌گونه‌ی مداوم در سخن‌رانی‌های شان، از بهبود وضعیت اقتصادی و ایجاد زمینه‌ی اشتغال‌زایی برای شهروندان کشور وعده می‌دهند.
با به‌قدرت رسیدن دوباره‌ی طالبان در کشور، زنان به‌طور گسترده از کارکردن در اداره‌های دولتی منع شدند و اجازه‌ی کار از سوی این گروه به آنان داده نشد.
