به رسمیت‌شناسی طالبان از سوی روسیه با واکنش تند چهره‌های سیاسی و فعالان افغانستان روبه‌رو شده است؛ چنانچه برخی این را وضعیت «باخت باخت» برای دو طرف و برخی هم «مایه تأسف» می‌دانند.
نصیر احمد اندیشه، نماینده افغانستان در دفتر ملل متحد در ژنیو، گفته است که «این شناخت یک وضعیت باخت باخت برای هر دو طرف خواهد بود».
او گفته است: «فرصت‌هایی بوجود می آید که باید استفاده موثر از آن صورت گیرد.»
فوزیه کوفی عضو پیشین پارلمان کشور، گفته است که هرگونه اقدام از سوی هر کشوری برای عادی‌سازی روابط با طالبان، صلح به ارمغان نخواهد آورد، بلکه «به بی‌پاسخ‌ماندن جنایت‌ها مشروعیت می‌بخشد».
او افزوده است: «چنین گام‌هایی نه تنها جان مردم افغانستان، بلکه امنیت جهانی را نیز به خطر می‌اندازد. اگر از تاریخ نیاموزیم، تاریخ با بهایی سنگین، این درس را به ما خواهد آموخت.»
از سوی دیگر، رحمت‌الله نبیل، رئیس پیشین امنیت ملی کشور، نیز گفته است که چنین اقدامی نشان داد که در حالی‌که «مخالفین طالبان» هنوز درگیر سردرگمی روایت، پراکندگی هدف و اختلاف بر سر آینده است، جهان مسیر خود را با قاطعیت طی می‌کند.
علی میثم نظری، مسئول بخش روابط خارجی «جبهه مقاومت ملی» گفته است که «مشروعیت واقعی از درون یک ملت سرچشمه می‌گیرد».
او افزوده است: «یک حکومت اصیل، اقتدار خود را از رضایت و اعتماد مردمش می‌گیرد، نه از تأییدهای خارجی. هر گروهی که پیش از کسب مشروعیت داخلی در پی شناسایی بین‌المللی باشد، محکوم به شکست و فراموشی در تاریخ است. افغانستان نیز از این قاعده مستثنا نیست.»
جبهه آزادی افغانستان در بیانیه‌ای گفته است که به‌رسمیت شناسی طالبان مشوق افراط‌گرایی و هراس‌افکنی است.
این جبهه گفته است: «به رسمیت شناختن امارت طالبانی در افغانستان، در حقیقت به معنای رسمیت دادن به گروه‌های هراس‌افکن و از میان برداشتن موانع براندازی نظم مبتنی بر قانون اساسی در سراسر منطقه است. قدرت‌گیری گروه‌های تروریستی مانند تحریک طالبان پاکستان، انصارالله تاجیکستان، جنبش اسلامی اوزبیکستان، داعش خراسان، القاعده، حزب‌التحریر و سایر شبکه‌های افراطی مسلح در منطقه، به‌ویژه آسیای میانه که اخیراً دایره اقدامات تروریستی آن‌ها به خاک روسیه نیز رسیده است، نتیجه مستقیم غصب قدرت سیاسی در افغانستان توسط گروه طالبان است.»
رنگین دادفر سپنتا، وزیر امور خارجه پیشین کشور، گفته است که «به رسمیت‌شناختن رژیم طالبان از جانب روسیه مایهٔ شگفتی نیست؛ مایهٔ تاسف است.»
او گفته است: «روسیه نخستین کشوری است که نظام سیاه طالبان را به رسمیت می‌شناسد. این اول کار است؛ با نبود یک مقاومت گسترده دیگران نیز به دنبال روسیه خواهند رفت؛ بصورت قطع چنین خواهد شد. اما این سخن آخر تاریخ نخواهد بود!»
پروانه ابراهیم‌خیل نجرابی، فعال حقوق زن، گفته است که روسیه از به رسمیت‌شناسی طالبان تا جنگ در برابر اوکراین، همواره حقوق بشر را نقض کرده است.
با این حال، روسیه نخستین کشوری است که چنین اقدامی را انجام داده است. جامعه جهانی همواره از طالبان خواسته است برای عادی‌سازی روابط، به حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان و دختران احترام بگذارند.
در کمتر از چهار سال پسین، طالبان زنان و دختران را از آموزش و کار محروم ساخته‌اند و بر رفت و آمد و پوشش آنان نیز محدودیت‌های زیادی وضع کرده‌اند. طالبان بر فعالیت رسانه‌ها نیز محدودیت‌های شدید وضع کرده‌اند.
