دور تازه آزمون سراسری کانکور امروز پنجشنبه در شماری از ولایت‌ها از جمله هرات و بادغیس بدون حضور دختران برگزار شد. این چهارمین سال متوالی است که دختران از شرکت در این آزمون محروم مانده‌اند.
در میان آن‌ها، فریبا سلطانی که حالا مادر یک کودک است، همچنان امیدوارانه به دانشگاه و تحصیل می‌اندیشد. با وجود ازدواج و مسئولیت‌های خانوادگی، او آرزوی ورود به دانشگاه را کنار نگذاشته است.
او می‌گوید: «ببینید، وقتی‌که مادر درس نخواند، نمی‌تواند فرزندش را درست آموزش دهد. من از حکومت طالبان می‌خواهم اجازه بدهند زنان زیر چتر شریعت اسلامی درس بخوانند. امیدوارم سال آینده دختران نیز اجازه حضور در کانکور را داشته باشند.»
او با اشاره به نقشی که زنان تحصیل‌کرده در تربیت نسل آینده دارند، خواستار پایان یافتن ممنوعیت‌ها بر آموزش دختران شد.
روایت فریبا، تنها یکی از هزاران دختر است که با وجود تلاش و پشت‌کار، به‌دلیل سیاست‌های محدودکننده طالبان از ورود به دانشگاه بازمانده‌اند. ستاره ثابتی (نام مستعار)، یکی دیگر از این دختران، رؤیای پزشک‌شدن را در دل داشت.
او می‌گوید: «تنها آرزوی من این بود که مکتب را تمام کنم و از طریق کانکور وارد رشته دکتری شوم، اما چهار سال است که این آرزو دست‌نیافتنی مانده.»
در افغانستان، دانش‌آموزان پس از پایان دوازده سال آموزش در مکتب، باید در آزمون کانکور شرکت کنند تا بتوانند وارد دانشگاه شوند. اما با بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱، نه‌تنها دختران از رفتن به دانشگاه منع شدند، بلکه از شرکت در آزمون کانکور نیز محروم مانده‌اند.
در حالی‌که طالبان بارها ادعا کرده‌اند این ممنوعیت‌ها «موقتی» است، حالا بیش از سه سال از اعمال این محدودیت‌ها گذشته و نشانه‌ای از تغییر در سیاست آموزشی آنان دیده نمی‌شود.
شماری از دانش‌آموزان دختر می‌گویند این وضعیت دیگر توجیه‌پذیر نیست و خواستار لغو فوری ممنوعیت‌ها بر آموزش زنان و دختران شده‌اند.
