سازمان بین‌المللی مرسی کورپس هشدار داده است که هفت میلیون تن از ساکنان کابل با بحران حیاتی کمبود آب مواجه‌اند و در صورت ادامه روند فعلی، این شهر تا سال ۲۰۳۰(۱۴۰۹) به طور کامل با خشکسالی روبرو خواهد شد.
بر اساس گزارش این سازمان، در دهه گذشته سطح آب سفره‌های زیرزمینی کابل به دلیل رشد سریع جمعیت و تغییرات اقلیمی تا ۳۰ متر کاهش یافته و نیمی از چاه‌های عمیق که منبع اصلی تأمین آب آشامیدنی شهر هستند، خشک شده‌اند.
طبق این گزارش استخراج آب بیش از میزان طبیعی جایگزین آن است و این روند تهدید جدی برای تامین آب سالم میلیون‌ها نفر محسوب می‌شود.
دین کوری، مدیر بخش افغانستان در مرسی کورپس، با تأکید بر ضرورت توجه جهانی به این بحران گفت: «نبود آب به معنای ترک جوامع توسط مردم است و در صورت عدم رسیدگی، مهاجرت گسترده و مشکلات بیشتر برای مردم افغانستان در پی خواهد داشت.»
این گزارش همچنین آلودگی گسترده آب‌های زیرزمینی کابل را به دلیل وجود فاضلاب، شوری و آرسنیک یادآور شده و دسترسی به آب آشامیدنی سالم را برای بسیاری از خانوارها به یک نبرد روزمره تبدیل کرده است.
طبق این گزارش بسیاری از خانواده‌ها بخش قابل توجهی از درآمد خود را صرف خرید آب می‌کنند و برخی نیز برای تأمین آب به شرکت‌های خصوصی وابسته‌اند که قیمت‌ها را افزایش داده‌اند.
با افزایش هفت برابری جمعیت کابل از سال ۲۰۰۱ و نبود مدیریت متمرکز، بحران آب پیچیده‌تر شده است.
در حالی که برنامه‌های بین‌المللی برای بهبود وضعیت وجود دارد، کمک‌های مالی به شدت کاهش یافته است و بودجه مورد نیاز به صورت کامل تأمین نمی‌شود.
یکی از پروژه‌های کلیدی، خط لوله انتقال آب رودخانه پنجشیر است که در صورت تکمیل، می‌تواند آب آشامیدنی دو میلیون تن را تأمین کند، اما اجرای آن به تأمین بودجه و حمایت سرمایه‌گذاران نیاز دارد.
نجیب‌الله سدید، محقق مدیریت منابع آب، هشدار داد که «کابل در معرض بحرانی است که بدون اقدام فوری، راه برگشتی نخواهد داشت» و تاکید کرد که باید پروژه‌های اثرگذار و پایدار برای نجات شهر در اولویت قرار گیرد.
