سازمان خیریه «نجات کودکان» هشدار داده است که با ادامه کاهش بودجه کمک‌های بشردوستانه، حدود یک پنجم کودکان در افغانستان ممکن است تا پیش از ماه اکتوبر با سطح بحرانی گرسنگی مواجه شوند.
براساس تازه‌ترین یافته‌های «طبقه‌بندی یکپارچه فازهای امنیت غذایی» ، نزدیک به پنج میلیون کودک در افغانستان که معادل ۲۰ درصد جمعیت کودکان است هم‌اکنون در وضعیت «بحرانی» یا «اضطراری» کمبود مواد غذایی قرار دارند.
اگرچه آمار کلی گرسنگی در مقایسه با سال گذشته کاهش یافته، اما سازمان‌های امدادی نسبت به قطع منابع هشدار می‌دهند.
به گفته نهادهای بشردوستانه، بودجه کمک‌های غذایی ۴۰ درصد کاهش یافته و به همین دلیل، میزان پوشش جمعیتی که قبلاً ۱۴ درصد را دربر می‌گرفت، اکنون تنها به یک درصد کاهش یافته است.
سازمان نجات کودکان اعلام کرده است که حدود ۴۲۰ مرکز درمانی در سراسر افغانستان به دلیل تعلیق یا پایان پروژه‌های بین‌المللی بسته شده‌اند و در نتیجه آن، حدود سه میلیون تن دیگر به خدمات مراقبت اولیه بهداشتی دسترسی ندارند.
پیش از این نیز، بیش از ۱۴ میلیون تن در کشور از کمبود خدمات صحی رنج می‌بردند.
این سازمان می‌گوید که بودجه ۱۴ کلینیک در شمال و شرق افغانستان را از دست داده، اما با منابع اضطراری و موقت توانسته است فعلاً این مراکز را فعال نگه دارد.
طبق این گزارش در صورت بسته‌شدن این مراکز، نزدیک به ۷ هزار کودک در ماه از غربال‌گری سوءتغذیه محروم می‌شوند و بیش از ۲۷ هزار نفر از جمله ۱۳ هزار کودک دیگر به خدمات بهداشتی در روستاهای خود دسترسی نخواهند داشت.
دکتر هاشم، که در یکی از این کلینیک‌ها کار می‌کند، گفته است: «مردم در این مناطق وضعیت اقتصادی بسیار ضعیفی دارند و منبع درآمدشان تنها کشاورزی است. با ادامه خشکسالی‌ها حتی توان خرید داروی معمولی را ندارند، چه برسد به هزینه درمان سوءتغذیه که هم قیمت است و هم به درمانگاه دورتر نیاز دارد.»
جمیله، مادری که دختر ۱۱ ماهه‌اش کریمه را برای درمان به این کلینیک آورده، گفت: «اگر این مرکز بسته شود، و اگر پول نداشته باشیم، دیگر نمی‌توانیم فرزند مریض‌مان را به داکتر ببریم. او مجبور است در خانه بماند و درد بکشد.»
بر اساس آمار، سازمان نجات کودکان تنها در سال ۲۰۲۴ بیش از ۲۵ هزار کودک را در افغانستان به دلیل سوءتغذیه درمان کرده است.
پیش از این نیز پیش‌بینی شده بود که بین جون ۲۰۲۴ تا می ۲۰۲۵، نزدیک به ۳.۵ میلیون کودک زیر پنج سال دچار سوءتغذیه حاد شوند.
از این میان، حدود ۸۷۰ هزار تن در وضعیت حاد شدید قرار خواهند داشت.
سمیرا سید رحمان، مدیر بخش حمایت از کودکان در دفتر افغانستان این سازمان، در بیانیه‌ای گفت: «گرسنگی و سوءتغذیه در افغانستان بحران‌هایی خاموش اما قابل پیشگیری هستند. قطع بودجه فقط به‌معنای حذف ارقام نیست؛ بلکه به‌معنای حذف فرصت زندگی از خانواده‌هایی است که برای زنده ماندن به این کمک‌ها نیاز دارند. هیچ مادری نباید بین خرید نان و رساندن کودک بیمارش به داکتر یکی را انتخاب کند.»
او افزود که منابع محدود کنونی تنها توانسته‌اند به‌گونه‌ای موقت خدمات ۱۴ کلینیک را ادامه دهند، اما این یک راه‌حل پایدار نیست:
«ما تلاش می‌کنیم کلینیک‌ها را باز نگه داریم، چون زندگی کودکان وابسته به آن‌هاست. اما بدون حمایت جامعه جهانی، نمی‌توانیم دوام بیاوریم. ما نمی‌توانیم بی‌تفاوت بمانیم. کودکان را نمی‌توان رها کرد.»
سازمان نجات کودکان که از سال ۱۹۷۶ در افغانستان فعالیت دارد، در حال حاضر در ۱۰ ولایت به صورت مستقیم و با همکاری شرکا در ۱۱ ولایت دیگر برنامه‌هایی برای حمایت از کودکان و خانواده‌ها اجرا می‌کند.
