برخی کشاورزان در غرب کشور می‌گویند که به‌دلیل کمبود سردخانه‌های معیاری کشاورزی، ناگزیر اند تا محصولات شان را به بهای اندک به فروش برسانند. این کشاورزان همچنان تاکید دارند که باید زمینه انتفال محصولات کشاورزی آنان به خارج از کشور نیز فراهم شود.
ندا محمد، در گوشه از فراه در غرب کشور، سرگرم کشاورزی است. او می‌گوید که در فصل برداشت، به دلیل کمبود سردخانه‌های معیاری کشاورزی، ناگزیر می‌شود در فاصله یک ماه، همه محصولات به دست آمده خود را به فروش برساند. ندا محمد می‌گوید در فصل برداشت، عرضه میوه‌های فصلی به بازار زیاد اما تقاضای بازار داخلی بسیار اندک است. به این دلیل، بهای هر کیلو میوه در فصل برداشت، در برخی موارد حتا به کمتر از ده افغانی نیز کاهش می‌یابد.
او می‌گوید: «هیچ برای ما نمی‌صرفد، پارسال هم میوه‌های مان را به بازار بردیم، کیلو پنج افغانی هم کسی نخرید و در بام انداختیم همه خراب شد. اگر سردخانه‌ای باشد، هم به ما و هم برای مردم خوب است، همیشه به میوه دسترسی می‌داشته باشند.»
داوود کشاورز دیگر می‌گوید: «وقتی‌که میوه‌های ما به دست می‌آید، به بازار می‌بریم کیلو ۵ یا ۶ افغانی می‌فروشیم به ما هم هیچ نمی‌شود و مصارف خود را تکمیل نمی‌کند.»
افزون بر فراه، در هرات نیز کمبود سردخانه‌های معیاری یکی از چالش‌های بنیادی کشاورزان به‌شمار می‌رود. برخی کشاورزان در این ولایت می‌گویند که در این فصل سال، بر کشت بادنجان رومی، سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
محمد اسماعیل کشاورز در هرات می‌گوید: «برادر محصول دهقان ارزان است، شفتالو، آلو، انگور، بادنجان رومی همه ارزان است. به‌طور مثال، حالا قیمت یک کیلو بادنجان رومی در بازار هرات به ۳۵ افغانی است و بادنجان هرات که به‌دست بیاید مجبور می‌شویم هر کیلو به ۵ افغانی به فروش برسانیم. کود کیمیاوی و دوا هم بسیار قیمت است و اگر یک افغانی قیمت دالر بیش‌تر می‌رود، قیمت دوا را هم بیش‌تر می‌سازند.»
با این همه، این کشاورزان پیوسته تاکید دارند که افزون بر ایجاد سردخانه‌های معیاری کشاورزی، زمینه انتقال محصولات کشاورزی آنان به کشورهای خارجی نیز فراهم شود.
افزون بر این، آگاهان اقتصادی هم باور دارند که پشتیبانی همه‌جانبه و به‌موقع از کشاورزان، از یک‌سو اقتصاد کشور را تقویت می‌کند و در سوی دیگر، فرصت‌های کاری تازه را ایجاد خواهد کرد.
