در پی کمبود مراکز بهداشتی و خدمات درمانی، شهروندان ساکن در برخی اردوگاه‌های مهاجران در جنوب کشور با مشکلات جدی صحی روبهرو شدهاند.
شماری از برگشت‌کنندگان از پاکستان می‌گویند که با افزایش گرما و نبود خدمات درمانی مناسب در ولسوالی‌ها، شمار مبتلایان به بیماری‌ها در اردوگاه‌های مهاجران افزایش یافته است. به گفته این شهروندان، نبود امکانات صحی سبب شده تا بسیاری از خانواده‌ها نتوانند به درمان لازم دسترسی داشته باشند.
سپوژمی، مادر چهار کودک است و در یکی از محل‌های اقامت برگشت‌کنندگان در جنوب کشور زندگی می‌کند.
او می‌گوید کودکانش در این روزهای گرم به بیماری‌های موسمی مبتلا شدهاند، اما به دلیل بسته بودن مرکز بهداشتی محل سکونت‌اش و نبود امکانات صحی، توان درمان آنان را ندارد.
سپوژمی، برگشت‌کننده می‌گوید: «وضعیت اقتصادی ما خیلی خراب است، ما ده نفر در خانواده هستیم، این کودکان من اکثرا مریض می‌شوند، توان درمان شان را نداریم، تمام کلینیک‌ها بسته است، کاش که کلینیک‌ها باز می‌بود تا ما کودکان مان را می‌بردیم و درمان می‌کردیم، شوهرم اگر کار باشد صد الی دو صد افغانی کار می‌کند که خرچ‌مان را بیشتر نمی‌شود.»
به گفته باشندگان این بخش، بیشتر کودکان و نوجوانان که از پاکستان برگشته اند، در این مناطق به بیماری‌هایی هم‌چون گرمازدگی، اسهال شدید و تب ملاریا مبتلا شدهاند. نبود آب آشامیدنی صحی، نبود وسایل سرمایشی و کم‌توجهی به وضعیت بهداشتی، عوامل عمده افزایش بیماری‌ها در این مناطق دانسته می‌شوند.
خیالو، بازگشت‌کننده می‌گوید: «یک پسرم معلول است، شوهرم ریش سفید است و مریض است و کار کرده نمی‌تواند و یک دختر من هم مریض است، زندگی ما خیلی به سختی می‌گذرد و حتی آب برای ما فراهم نیست.»
برخی از بازگشت‌کنندگان می‌گویند، نه دسترسی به مرکزهای درمانی رایگان دارند و نه هم پولی برای درمان.
رابعه، بازگشت‌کننده افزود: «پدر من کفش دوزی می‌کند اگر روز صد یا دو صد افغانی پیدا کند، دیگر پولی نداریم.»
این در حالی است که معاون اجرایی صندوق جمعیت ملل متحد، پس از سفرش به افغانستان هشدار داد که افغانستان با یک «بحران انسانی دوگانه» روبهرو است.
او گفت که بازگشت اجباری مهاجران از ایران و پاکستان و قطع کمک های امریکا به این نهاد، وضعیت را وخیم‌تر کرده است و زنان و دختران بازگشته به افغانستان با چالش‌های جدی، محدودیت‌های شدید و بحران بیکاری روبهرو هستند.
