مسوولان ریاست سرهمیاشت کندز میگویند که امسال ۶۰۰ تن از کودکان، مشمول پسران و دختران یتیم، بیسرپرست و فرزندان نیروهای امنیتی حکومت پیشین را بهگونهی رایگان زیر آموزش و پرورش قرار داده و زمینهی آمادگی رفتن به مکتبها را بهآنان فراهم کردهاست.
محمدرضا ناصری رئیس سرهمیاشت ولایت کندز میگوید که این ریاست در کنار سایر فعالیتهای رضاکارانهاش برای ۴۰۰ پسر خُردسال و۲۰۰ دختر در سنین متفاوت، زمینهی آموزش رایگان را فراهم کردهاست.
این کودکان در بخشهای سوادآموزی، انگلیسی، کمپیوتر، ریاضی، مضامین دینی و غیره بهگونهی رایگان آموزش میبینند و در دو نوبت (اوقات آموزشی) درس میخوانند
او میافزاید: «برخی از این کودکان سواد دارند و برخی دیگر بیسواد هستند. ما کوشش میکنیم تا اینجا سواد بیاموزند و بتوانند برای رفتن به مکتب آماده شوند.»
رییس سرهمیاشت ولایت کندز با اشاره به افزایش کودکان یتیم در کندز گفت: «روزانه دهها خانواده که کودکان یتیم و بیسرپرست دارند، برای شامل کردن آنها در کلوپ رضاکاران به اینجا میآیند. ما هم مطابق پلان روند ثبت نامشان را آغاز کردیم.»
بسیاری از این کودکان که سرپرست خانوادههایشان را از اثر جنگ و خشونت از دست دادهاند و توان پرداخت هزینهی آموزش در مرکزهای آموزشی را ندارند، میگویند که به صورت نیمهوقت در این مرکز درس میخوانند.
محمد طالب یک دانش آموز این مرکز آموزشی میگوید: «من در اینجا درس انگلیسی، ریاضی و کمپیوتر میخوانم تا اگر اقتصاد ما خوب شد، دوباره به مکتب برگردم.»
دانش آموزان این مرکز میگویند که این آموزش مقطعی کمک میکند تا شاگردان برای رفتن بهمکتب آماده شوند.
موسا یکی از باشندگان شهر کندز نیز میگوید: «باتوجه به مشکلات اقتصادی، جنگ و ناامنی، هزاران خانواده در این ولایت با مشکلات جدی روبهرو هستند و توان پرداخت فیس مکتب و مراکز تعلیمی کودکانشان را ندارند.»
او میافزاید: «طالبان باید اینگونه خانوادهها را که سرپرست در خانه ندارند، مورد حمایت قرار دهند تا فرزندان آنها بتوانند دوباره به مکتب بروند و سرنوشت آیندهی شان را تعیین نمایند.»
این در حالی است که شمار کودکان بیسرپرست پس از تحولهای پسین افزایش یافتهاست و آنان در وضعیت ناگواری بهسر میبرند.
بربنیاد کنوانسیون حقوق بشر، کودکان زیر سن نباید مجبور بهانجام کارهای شاق شوند. بههمین دلیل نظامها باید برای برآورده ساختن نیازمندی خانوادههای کودکان زیرسن ۱۸ سال، همکاری کنند.
شهروندان کندز باورمند استند که این برنامهی آموزشی که بههدف رشد استعداد کودکان یتیم و بیسرپرست به راه انداخته شده، “یک کار خیر” است که از بیسواد ماندن کودکان یتیم جلوگیری میکند و آنها میتوانند برای نیم روز به خانوادههایشان کار کنند.»