افغانستان

طالبان می‌گویند بازسازی جاده‌ها و شاهراه‌ها به زمان نیاز دارد

در حالی که بسیاری از جاده‌ها و شاهراه‌ها در دو دهه گذشته از سوی طالبان تخریب شده‌اند وزارت فواید عامه زیر اداره طالبان می‌گوید که در پنجاه سال پسین روند زیان رسیدن به جاده‌ها و شاهراه‌ها ادامه داشت و ساخت و ساز و مراقبت آن‌ها «به زمان زیادی نیاز دارد».

یکی از این جاده‌ها شاهراه کابل-قندهار است که بیشتر در انفجارها و رویدادهای امنیتی که طالبان در آن دست داشته‌اند تخریب شده است.

در سرطان سال گذشته، طالبان برای ساخت شاهراه کابل-کندهار از شرکت‌های خصوصی کمک خواستند اما با گذشت یک سال هنوز کار آن به پایان نرسیده است.

معین وزارت فواید عامه زیر اداره طالبان در نشستی در کابل گفته است که در شاهراه کابل-کندهار هزار و ۷۰۰ پلچک وجود دارند که بازسازی هر یک آن ۲۸ روز زمان نیاز دارد.

در دو دهه پسین نقش طالبان در ویرانی جاده‌ها و شاهراه‌های کشور چشم‌گیر گفته شده است.

عبدالکریم فاتح، معین وزارت فواید عامه، زیر اداره طالبان می‌گوید: «در نیم قرن در وطن ما جنگ‌ها و مشکلات بود، بازسازی شاهراه‌ها و جاده‌ها به این دلیل به زمان بیشتری نیاز دارد.»

شاهراه کابل-قندهار بیشترین آسیب را در دو دهه گذشته دیده است؛ به ویژه پلچک‌های آن که گواه جاگذاری ماین‌ها از سوی طالبان است.

اکنون وزارت فواید عامه طالبان می گوید که این شاهراه ۱۷۰۰ پلچک دارد و ساخت و ساز آن‌ها دشوار و زمان بر است.

از سوی هم، طالبان بازساری برخی جاده‌ها، به‌شمول جاده کندهار-ارزگان را در بدل واگذاری معادن به شرکت های خصوصی اعمار می‌کنند.

سخنگوی وزارت فواید عامه طالبان می گوید که در یک سال گذشته بیش از یک هزار و ششصد کیلومتر جاده بازسازی شده است.

محمد اشرف حق‌شناس، سخنگوی وزارت فواید عامه می‌گوید: «در یک سال گذشته ۱ هزار و ۶۹۸ جاده اسفالت و ترمیم شده و بیش از۳۰ پایه پل به طول بیش از دو هزار کاراش تکمیل شده و نزدیک به دو هزار پلچک ترمیم، بازسازی و پاک کاری شده است.»

جاده کابل-قندهار ۴۸۳ کیلومتر درازا دارد و از شاهراه‌های ملی افغانستان شمرده می‌شود. این شاهراه از چوک ارغندی آغاز و با گذر از میدان وردک، غزنی و قلات به عینو مینه کندهار میرسد.

شاهراه کابل-قندهار در سال ۱۳۸۰ خورشیدی با بودجه نزدیک به دوصد میلیون دالری امریکایی به گونه بنیادی اسفالت شد. جاپان هم در ساخت این جاده، افغانستان را کمک کرد.

اما پس از سال ۱۳۸۰ خورشیدی، این شاهراه گواه انفجارهای بود که در نتیجه‌ای آن بیشتر پل‌ها و پلچک‌های آن تخریب شده است.