شماری از دختران دانشآموز در هرات به آمو گفتهاند که پس از بسته شدن مکتبها توسط طالبان به بیماری روانی مبتلا شدهاند و حتا تصمیم به خودکشی گرفتهاند.
اسما که یکی از این دانشآموزان است، میگوید که پس از نزدیک به یک سال افسردگی، تلاش کرد که خودکشی کند؛ اما خانوادهاش به موقع رسیدند و مانع شدند.
منابع از شفاخانه حوزهای هرات به آمو میگویند که بیشتر مبتلایان به بیماریهای روانی در این ولایت زنان و دختران هستند.
به گفته این منابع، روزانه تا ۵۰ بیمار روانی و یا مبتلا به افسردگی برای درمان به شفاخانه حوزهای هرات مراجعه میکنند.
از طرفی هم شماری از این دانشآموزان محروم از آموزش که آن را اساسیترین حق انسانی و اسلامی خود میدانند، میگویند شانههای کوچک شان توان بار سنگین دوری از مکتب را ندارند.
ااسما درست هنگامی که باید صنف هفتم مکتب را آغاز میکرد؛ طالبان از راه رسیدند و مکتب را به روی او و بیشتر از یک میلیون دختر دیگر بستند.
او میگوید: «صنف ششم مکتب بودم که مکتبها بسته شد، پدرم از کار بیکار شد و مادرم هم به موسسه کار میکرد. بعد از چند وقتی مادرم هم از کار بیکار شد. پدرم به خاطر کارگری مجبور شد به ایران مهاجرت کند. حالت روانیام خیلی خراب شد و اقدام به خودکشی کردم. روان پزشک هم نتوانست به من کمک کند.»
یک باشنده هرات میگوید: «آینده نامعلوم است. اقتصاد ضعیف، فقر و بیکاری طی این سه سال اخیر باعث شده که به بیماری روانی دچار شوم و حتا از قرصهای آرامبخش استفاده کنم.»
یک باشنده دیگر هرات میگوید: «متاسفانه وضعیت کنونی زندگی در افغانستان، بهویژه زنان را دچار افسردگی کرده است. وقتی به کلینیکها مراجعه میکنیم؛ یکی از بخشهایی که بیشترین بیماران را دارد بخش اعصاب و روان است.»
سه سال است که طالبان مکتبها را به روی دانشآموزان دختر بالاتر از صنف ششم بستهاند. همزمان با این همه مرکزهای تحصیلی به روی دختران و زنان بسته شدند و کار زنان در نهاهای دولتی و غیردولتی نیز توسط طالبان ممنوع شد.
