دیوارهای کابل این روزها با شعارهای طالبان پوشانده شده‌اند. ظاهرا زنان در محراق توجه طالبان هستند، اما نه برای حق کار و تحصیل، بلکه برای تحمیل برداشت خودشان از حجاب اسلامی.
جمله‌هایی که روی دیوارهای کابل نقش بسته‌اند به زنان و دختران توصیه می‌کنند که حجاب کنند.
مژگان فراجی، فعال حقوق بشر در این باره می‌گوید: «رفتار یک جانبه طالبان و بحث حجاب تحمیلی بالای زنان افغانستان بیهوده و بهانه ترشی بیش نیست. مردم افغانستان خودشان مسلمان هستند و می‌دانند که چه نوع پوششی در اسلام برای زنان واجب شده است.»
او ادامه داد که بهتر خواهد بود که طالبان عملکرد و جنبه‌های سیاسی شان با جهان را با دین و زنان مختلط نکنند.
اینکه از زنان منحیث ابزار در مقابل خواسته های شان استفاده می‌کنند، خجالت آور است.
سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان نزدیک به سه ماه پیش گفته بود که یکی از علت‌های بسته شدن مراکز تحصیلی به روی دختران رعایت نکردن آن‌چه که او «حجاب کامل» آن را می‌خواند بوده است.
مولوده توانا، فعال حقوق زن نیز معتقد است: «نزدیک به دوسال است که طالبان بر افغانستان تسلط دارند. زنان با بدترین وضعیت حقوق بشری بسر می‌برند و در این مدت بیشترین احکام ضد زنان از طرف این گروه صادر شده است. با آنکه دنیا و جامعه جهانی می‌داند که زنان در چه شرایط بسر می‌برند، ولی آنها بگونه عمدی توجه به زنان ندارند و زنان افغانستان را در گروگان این گروه گذاشته‌اند.»
او در ادامه گفت: «متاسفانه زنان همیشه قربانی سیاست‌های ادوار مختلف بوده‌اند. خواست من از نهادهای حقوق زنان و حقوق بشر این است که با جدید عام وارد عمل شوند و زنان افغانستان را از وضعیت و قربانی بیرون کنند.»
بر بنیاد آمار ملل متحد بیش از ۲۸ میلیون تن از شهروندان افغانستان به کمک‌ها عاجل بشری نیاز دارند و بیش از ۶ میلیون تن با قحطی روبرو هستند.
اما در ۱۹ ماه گذشته طالبان بیش‌تر از هرچیز دیگر محدود ساختن فضا برای کار و آزادی‌های زنان پرداخته‌اند.
آن‌چه که سبب از میان رفتن فرصت‌های کاری برای زنان شده و فقر را در میان آنان گسترده‌تر از پیش ساخته است.
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان بیش از ۲۰ فرمان و توصیه را صادر کرده‌اند که به‌گونه‌ی منظم زنان را از زندگی و فضای عمومی حذف می کند.
