جوادالله پیش از فروپاشی نظام جمهوری سرباز ارتش بود. او نزدیک به ۲ سال است که با دختر عمه‌اش نامزد شده است.
جواد پس از بازگشت طالبان به قدرت، سرگرم دکانداری در شهر کندز است.
اکنون با گذشت نزدیک به یک‌و‌نیم سال از نامزدی‌اش، نتوانسته است پول عروسی‌اش را تکمیل کند.
جواد می‌گوید که خانواده عروسی، تقاضای خرید طلا را دارند اما او توانایی فراهم کردن چندین انگشتر و گردن‌بند به عروس را ندارد.
او گفت«طلا برای خانواده عروس زیاد مهم است. من فقط همین قدر پول دارم که به مهمان‌ها نان تهیه کنم و وسایل خانه را بخرم. اما من نمی‌توانم، چوری، دست بند، هشت‌تا انگشتر و طلاهای دیگر را بخرم. برای همین تاکنون نامزد مانده‌ام و اگر این چنین ادامه پیدا کند شاید تا چند سال دیگر هم نتوانم عروسی کنم».
نقره‌کاران در کندز با اشاره به رونق کاروبارشان می‌گویند که در ماه‌های پسین، فروش آنها افزایش یافته و میزان تقاضا برای خرید نقره‌های دست‌ساخت بیش‌تر شده‌است.
در بازار زرگری کندز نوجوانان در کنار پدران شان مشغول کار هستند و از نقره زیور می‌سازند.
به گفته‌ی صنعت‌کاران نقره، یکی از دلایل افزایش فروش آنها، بیش‌تر شدن مشکلات اقتصادی باشندگان است؛ زیرا مردم در وضعیت کنونی توانایی خرید طلا را ندارند.
عبدالجمیل، یکی از زرگران در کندز می‌گوید: «صنعت نقره‌کاری قدمت دیرینه دارد. این کسب پدری من است. پدرهای ما هم همین کار را می‌کردند. در گذشته وضع کار ما خیلی خوب بود؛ چون طلا نبود و مردم زیاد از نقره استفاده می‌کردند. تحولات اخیر باعث ضعیف شدن اقتصاد مردم شده و آنان رو به خرید نقره آورده‌اند.»
زرگری به خصوص صنعت نقره سازی در کندز پیشینه‌ی طولانی دارد. این ولایت در کنار تولید فرآورده‌های کشاورزی، در بخش‌های صنعتی نیز دست بالا داشته و مردمان آن هنوز هم در تلاش زنده نگه‌داشتن صنایع قدیمی هستند.
نقره‌کاران در کندز می‌گویند که با وجود اینکه ماشین‌های ساخت زیورآلات به بازار آمده؛ اما با آنهم آنان زیورهای مختلف را با دست می‌سازند؛ چون مردم علاقه‌مند محصولات دست ساز هستند.
غلام جیلانی یکی از نقره سازان در کندز گفت: «باید بگویم که در این روزها خرید نقره نسبت به طلا زیاد شده؛ چون اقتصاد مردم ضعیف شده. آنها نمی‌توانند طلا بخرند و به همین خاطر فعلن جای‌گزین طلا، نقره شده‌است.»
صنعت زرگری در کندز از یک نسل به نسل دیگر رسیده و این روند همچنان ادامه دارد.
محمد عارف، یکی دیگر از زرگران ولایت کندز است که بیش‌تر از ۲۵ سال است در این صنعت مصروف کار است. او می‌گوید که با توجه به تحول‌های پسین در کشور، مردم به جای خرید طلا، برای عروس هم نقره می‌خرند.
این در حالی است که صنعت زرگری از جمله‌ی صنایع قدیمیِ دستی مردم افغانستان، به‌ویژه در کندز است.
به گفته‌ی زرگران، در چند سال پسین در ساختن زیورآلات و شکل و دیزاین آن تغییرات بسیاری ایجاد و با ساخت دست‌گاه‌های جدید، سهولت‌های زیادی در این زمینه فراهم شده‌است.
