چهار ماه و هژده روز از زندانی بودن منیژه صدیقی، یکی از زنان معترض می‌گذرد و تاکنون از سرنوشت او خبری نیست.
منابع نزدیک به خانواده این فعال حقوق زن می‌گویند که طالبان اجازه دسترسی به وکیل مدافع را برای نداده‌اند و تاهنوز روشن نکرده‌اند که تا چه زمانی در زندان خواهد ماند.
به گفته نزدیکانش، وی به اتهام سوزاندن عکس هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان در زندان است.
منیژه صدیقی فعال حقوق زن روز دوشنبه، ۹ اکتوبر از کارته نو، شهر کابل از سوی استخبارات طالبان بازداشت شده است او ۱۳۸ روز می‌شود در بند طالبان در زندان پلچرخی به سر می‌برد.
منابع نزدیک به خانواده منیژه صدیقی به آمو می‌گویند که طالبان تاکنون مشخص نکرده‌اند که این زن معترض تا چه زمانی در بند خواهد ماند.
به گفته منابع، او با گذشت ماه‌ها، هنوزهم به وکیل مدافع برای پی‌گیری پرونده‌اش دسترسی ندارد.
منابع می‌افزایند که از وضعیت صحی منیژه صدیقی هم بی‌خبر استند.
با این حال شماری از زنان از جمله هدیه صاحب‌زاده، فعال حقوق زن می‌گوید: «منیژه صدیقی فعال حقوق زن بیشتر از چهار ماه می شود در بند طالبان بدون هیچ جرمی هر روز مورد شکنجه و لت و کوب قرار می گیرد و از تمام خدمات و از تمام حقوقی که یک کسی که در زندان است باید داشته باشد که یکی از آن وکیل مدافع است این ها محروم هستند. ما خواهان رهایی بدون قید و شرط خانم منیژه صدیقی از زندان پلچرخی طالبان هستیم.»
در سویی دیگر، شماری از فعالان حقوق زن می‌گویند، استخبارات طالبان روز چهارشنبه خاطره راسخ، عضو شورای رهبری جنبش مقتدر زنان افغانستان را بازداشت و پس از یک شبانه روز با ضمانت، آزاد کردهاند.
خاطره راسخ عضو جنبش مقتدر زنان افغانستان روز چهارشنبه، ۲۱ فبروری ۲۰۲۴ از شهر کابل از سوی نیروهای استخبارات طالبان بازداشت و به مدت یک شبانه روز در زندان ریاست امنیت ملی طالبان نگهداری شده بود.
با این حال منابع می گویند که پیش از بازداشت این زن، طالبان نخست برادر و پدر شوهرش را بازداشت کردند. اما پس از چند ساعت، شوهرش برای آزادی پدر و برادرش ناگذیر شد همسرش را به حوزه امنیتی طالبان تسلیم دهد.
نرگس سادات عضو جنبش مقتدر افغانستان گفته است: «اول برادر شوهرش و خسرش را بازداشت می کنند، گروگان می گیرند و به یک جای نامعلوم می برند. به این ارتباط همسر خاطره راسخ بخاطریکه بتواند پدر و برادرش را از دست طالبان آزاد کند، خانم خود را برده و به یکی از مهمان خانه های استخبارات طالبان تحویل می دهد تا اینکه باشد نجاتی برای برادر و پدرشان شود.»
طالبان در دونیم سال گذشته، ده‌ها زن را به بهانه‌های مختلف بازداشت و زندانی کردهاند؛ حتا زنانی که به گفته نهادهای حقوق بشری، تاکنون هویت‌شان همگانی نشده است. دیدبان جهانی حقوق بشر گفته است که جامعه جهانی به جای تعامل با طالبان باید بر آنان فشار وارد کند تا جلو سرکوب زنان و دختران گرفته شود.
در همین مورد هیدر بار معاون بخش زنان دیدبان حقوق بشر گفت: «ما به گونۀ خاص نگران وضعیت زنان و دختران که از سوی مقام‌های طالبان بازداشت شده اند، هستیم. ما درباره یک مدافع حقوق زن می دانیم، که اکنون در بازداشت است؛ شاید شماری بیشتر هم بازداشت باشند. ما معلومات واضح نداریم که زنان و دختران که در هفته‌های پسین به [اتهام] نقض پوشش لباس، بازداشت شده اند؛ که آیا تمام آنان آزاد شده اند و یا برخی ها هنوز هم در حبس هستند. در کل تصویر [محیط] بدتر شده می‌رود.»
قابل ذکر است که چند روز پیش، یک نهاد حقوق بشری موسوم به فریدم‌نو خواستار آزادی فوری، بدون قید و شرط و مصوون منیژه صدیقی از بند طالبان شده بود.
این نهاد گفت که خانم صدیقی در زندان طالبان با خطر شکنجه و بدرفتاری روبه‌روست.
