هم‌زمان با ادامه ممنوعیت‌های آموزش دانش‌آموزان و دانشجویان «دختر» در افغانستان، شماری از این دختران از هماهنگ‌کننده ویژه ملل متحد می‌خواهند که در گزارشِ(ارزیابی)های خود از افغانستان، ممنوعیتِ آموزش آنان را در اولویت قرار بدهد.
این دختران می‌گویند که ممنوعیتِ حقِ آموزش، بدترین تجربه زندگی آنان بوده است و تاکید می‌ورزند که تمام رویاهای‌شان برای داشتنِ یک «آینده بهتر» از میان رفته است.
دختران و زنانِ «محروم از آموزش» می‌گویند که ملل متحد و جامعه جهانی از هر راهِ ممکن، طالبان را وادار بسازند تا این محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها را از برابر آنان بردارند.
آزیتا یکی از دانشجویان بازمانده از تحصیل است، او می‌گوید هر روزی که -بدونِ ادامه آموزش- برایش می‌گذرد؛ مانندِ سالی است که بی‌هیچ دست‌آوردی سپری می‌شود.
آزیتا از فریدون سینیرلی اوغلو، هماهنگ‌کننده ویژه ملل متحد می‌خواهد که در گزارش خود به معضل و پیامدهای ممنوعیت آموزشِ زنان و دختران، به‌گونه همه‌جانبه بپردازد.
دانش‌آموزان بالاتر از صنف ششم می‌گویند که دلیلِ محروم‌شدنِ دخترانِ بالاتر از صنف ششم از حق آموزش، تا هنوز برای‌شان روشن نیست. آنها از ملل متحد می‌خواهند که یک راه‌حل مناسب برای رفع این محدودیت پیدا کند.
در اوایل ماه ثور سال روان خورشیدی، انتونیو گوترش، فریدون سینرلی اوغلو را در سِمتِ«هماهنگ‌کننده ویژه ملل متحد برای افغانستان» گماشت.
این دیپلماتِ ارشد ترکی، ماموریت گرفته است تا ارزیابی مستقلی را درباره اوضاع افغانستان انجام دهد و گزارش خود را در پیوند با روی‌کردِ یک‌پارچه و منسجمی را برای رسیدگی به چالش‌های موجودِ افغانستان تهیه کند.
انتظار می‌رود آقای سینیرلی اوغلو، گزارش خود را درباره افغانستان، در ماه نومبر سال روانِ میلادی به شورای امنیت ملل متحد ارایه کند و پس از آن، ملل متحد نشستی را در پیوند به افغانستان برگزار خواهد کرد.
