نزدیکان ژولیا پارسی و ندا پروانی به آمو می‌گویند که تا کنون هیچ اطلاعی از وضعیت صحی و محل نگهداری این دو فعال حقوق زن در دست نیست.
نزدیکان این زنان معترض افغانستان می‌افزایند که خانواده‌های آنها در حالی که چندین بار برای ملاقات درخواست داده‌اند، اما طالبان هیچ پاسخی به آنها نداده‌اند و در مورد وضعیت و محل نگهداری آنها هیچ‌گونه اطلاعی به آنها ارائه نکرده‌اند.
منابع هم‌چنین به آمو می‌گویند که ژولیا پارسی و فرزند ۲۱ ساله‌اش در دو محل جداگانه زیر شکنجه طالبان هستند.
ندا پروانی در ۲۸ سنبله سال روان، هم‌راه با شوهر و کودک چهار ساله‌اش از خیرخانه کابل، و ژولیا پارسی در ۵ میزان همین سال، با پسر ۲۱ ساله‌اش در قلعه فتح‌الله کابل، از سوی طالبان بازداشت شدند.
اما این زنان کیستند؟
ژولیا پارسی ۴۴ سال دارد و از ولایت بدخشان است. وی سال‌ها به عنوان معلم در یکی از مکتب‌های شهر کابل آموزش داده است. پس از بازگشت طالبان به قدرت، او عضو «جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان» شد و به اعتراض در برابر طالبان پرداخت.
پیش از خانم پارسی، ندا پروانی عضو جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان بازداشت گردید. خانم پروانی ۲۷ سال دارد و از ولایت پروان است. وی نیز پس از بازگشت طالبان به قدرت، در برابر آنچه که محدودیت های طالبان در برابر زنان می دانست، دست به تظاهرات می‌زد. او نیز هم‌چنان یک «یوتیوبر» فعال بود.
منابع نزدیک به خانواده‌های این زنان معترض می‌گویند که طالبان هفته پیش، پسر چهار‌ساله ندا پروانی را به خانواده پدرش سپردند.
تا به حال هیچ جزئیاتی درباره وضعیت صحی و محل نگهداری این زن در اختیار خانواده‌اش قرار ندادند.
زهرا حق‌پرست، مسئول جنبش زنان معترض افغانستان می‌گوید: «ژولیا پارسی و ندا پروانی دو هم‌سنگر من، امروز در زندان طالبان به سر می‌برند که تا هنوز هیچ اطلاعی از آنها نداریم. از جهان می‌خواهیم که طالبان را به رسمیت نشناسند و از نهادهای حقوق بشری نیز می‌خواهیم برای رهایی آنان تلاش کنند و بر طالبان فشار وارد کنند».
شمایل توانا، یکی از فعالان حقوق زن نیز گفت: «ایجاد محدودیت سخت‌گیرانه و زن‌ستیزانه طالبان، نه در قانون شریعت اسلامی است و نه مطابق با فرهنگ و عنعنات مردم افغانستان. از زمانی که طالبان به افغانستان آمده‌اند، تمام برنامه‌های‌شان فقط محدودیت و محرومیت زنان افغانستان بوده است که یکی از مهم‌ترین این محدودیت‌ها، منع حق تحصیل زنان است».
شاکره اسلمی، عضو هم‌بستگی زنان معترض نیز معتقد است: «تا زمانیکه جهان روی‌کرد خود در برابر سیاست‌های طالبان در مورد زنان را تغییر ندهد و فشارهای لازم را بر رژیم آنها وارد نکند، فکر نکنم که طالبان حاضر شود به حقوق زنان و دختران تمکین کند و آن را تامین کند».
با آنکه نزدیک به یک ماه گذشته، خانواده‌های زنان بازداشت‌شده و سازمان‌های بین‌المللی خواستار رهایی آنان از زندان طالبان شده‌اند، اما طالبان تا اکنون به سکوت در این باره ادامه داده‌اند و به پرسش‌های تلویزیون آمد نیز، هیچ پاسخی ارائه نکرده‌اند.
طالبان امسال نرگس سادات، رقیه ساعی، فرحت پوپل‌زی، زینب، ژولیا پارسی، ندا پروانی، هاجره آزاد، فریده محب، حسینا سروری و شمار دیگری از فعالان و اعتراض‌کنندگان زن را در کابل و برخی از ولایت‌های دیگر، بازداشت کرده‌اند. طالبان اما؛ پس از مدتی این افراد را آزاد کردند.
در حال حاضر، حضور ژولیا پارسی، ندا پروانی، مطیع‌الله ویسا، مرتضی بهبودی و رسول پارسی در زندان طالبان تایید شده است.
