گزارشگر ویژه ملل متحد در «امور حق آزادی اجتماعات مسالمتآمیز»، میگوید که افغانستان در وضعیت وخیم آپارتاید جنسیتی قرار دارد.
زنان افغانستان همچنان در زندان محدودیتهای طالبان قرار دارند. آنها از حق آموزش، حق کار، و بسیاری از فعالیتهای اجتماعی دیگر محروم هستند. اکثریت مطلق اعتراضهای آنها، برای دستیابی به ابتداییترین حقوقشان است که از سوی طالبان سرکوب شده است.
گزارشگر ویژه ملل متحد در امور حق آزادی اجتماعات مسالمتآمیز، افزود که طالبان تبعيض جنسیتی شدیدی را اعمال کردهاند و وضعیت فعلی افغانستان برخاسته از کنار گذاشتن کامل روندهای آشتی است.
کلمان نیالتسوسی ووله، گزارشگر ویژه ملل متحد در امور حق آزادهای اجتماعات مسالمتآمیز گفت: «روندهای صلح بهگونه کامل کنار گذاشته شده است که منجر به وضعیت وخیم آپارتاید جنسیتی گردیده که از سوی طالبان اعمال میشود».
در همین حال؛ سازمانهای مدافع حقوق بشر و مدافعان حقوق زن، آنچه که در برابر زنان افغانستان، از سوی طالبان صورت میگیرد را «آپارتاید جنسیتی» میخوانند و پیوسته تلاش دارند که از سوی جامعه جهانی مانند موضوع «جنایت علیه بشریت» به رسمیت شناخته شود.
هرچند که جامعه جهانی، طالبان را به نقض گسترده حقوق زنان متهم میسازد اما؛ درباره آپارتاید جنستی از سوی طالبان، لب تر نمیکند.
مسعوده کوهستانی، فعال حقوق زن میگوید: «با پخش اعلامیهها و شعارها در برابر گروه تروریستی و به شدت افراطی، نمیتوان جلو وضع محدودیتها را گرفت. لطفاً یکدست شوید و زنان افغانستان را از محدودیتهای این گروه تروریستی و افراطی، نجات دهید».
در ادامه این تلاشها، تمنا زریاب پریانی، که برای بهرسمیتشناختن آپارتاید جنسیتی در برابر زنان افغانستان، در تحصن به سر میبرد؛ میگوید که کاروان اعتراضی را به شهرهای مختلف میبرد.
این فعال حقوق زن میگوید: «قرار است کاروان اعتراضیِ بهرسمیتشناختن آپارتاید جنسیتی، شهر به شهر ادامه یابد، و انسانهایی که به آزادی، عدالت و برابری باورمند هستند و به جنایتهایی که در افغانستان صورت میگیرد اعتراض دارند؛ در آن حضور یابند».
در کنار وضع محدودیتها بر زنان، گزارشهای مختلف ملل متحد و سازمانهای جهانی حقوق بشر؛ طالبان را به بازداشت، سرکوب و شکنجه زنان در افغانستان متهم کردهاند.
آنچه که طالبان همواره رد میکنند و روی ابتداییترین حقوق زنان و آزادیهای اجتماعی آنان، حرف نمیزنند.