رهبر طالبان برای تعامل با نمایندگان خارجی فرمان داده و کابینه‌اش کارشیوه درست کرده‌است؛ فرمان و کارشیوه‌ای که از سوی وزارت خارجه طالبان در اختیار اداره‌های شان قرار داده شده تا با کشورهای خارجی چگونه تعامل کنند.
هرچند که جزییات این فرمان و کارشیوه همگانی نشده است، اما طالبان گفته اند که در آن‌ها چگونگی تعامل با کشورها، سفرهای خارجی و امضای قراردادها توضیح داده شده است.
نزدیک به دو سال از حاکمیت دوباره طالبان می‌گذرد؛ این حاکمیت اما نه از سوی جهان به رسمیت شناخته شده و نه هم از بار تحریم‌ها بر آن کاسته شده است.
رهبر طالبان اما برای تعامل با نمایندگان خارجی فرمان داده و کابینه‌اش کارشیوه درست کرده‌است؛ فرمان و کارشیوه‌ای که از سوی وزارت خارجه طالبان در اختیار اداره‌های شان قرار داده تا با کشورهای خارجی چگونه تعامل کنند، سفرهای بیرونی چگونه صورت گیرد و قراردادها چگونه امضا شوند؛ هرچند که متن و محتوای این فرمان و کارشیوه همگانی نشده‌است.
فیض الله زلاند، استاد دانشگاه می‌گوید: «حکومت فراگیر شکل بگیرد که در آن تمام سیاست گران، قوم ها و مذاهب خود را ببینند، اما طالبان موضوع به رسمیت شناختن، رفع تحریم ها را مطرح می کنند و آزاد شدن پول های منجمد شده را بحث می‌کنند، به من معلوم می شود بین این دو خواست فاصله زیادی وجود دارد و هر روز این فاصله بیشتر می شود.»
جهان برای تعامل از طالبان چه می‌خواهد؟
شکل‌گیری حکومت همه‌شمول از نیروهای مختلف سیاسی، قوم‌ها و مذهب‌ها؛ سرکوب گروه‌های هراس‌افگن به شمول القاعده، تامین حقوق بشر به ویژه حقوق زنان و دختران و جلوگیری از کشت و قاچاق مواد مخدر خواسته‌های کلیدی جامعه جهانی از طالبان پنداشته می‌شوند. برخی آگاهان سیاسی می‌گویند، طالبان با تعریف متفاوت از این خواسته‌ها هر روز استحکاک بیشتر ایجاد می‌کنند و دورنمای کشور را پر چالش‌تر می‌سازند.
-شکل‌گیری حکومت همه‌شمول
-سرکوب گروه‌های هراس‌افگن به شمول القاعده
-تامین حقوق بشر
-تامین حقوق زنان و دختران
-جلوگیری از کشت و قاچاق مواد مخدر
اسحاق اتمر، آگاه سیاسی می‌گوید: «من فکر می‌کنم که آهسته آهسته ااعتماد را طالبان از دست داده اند، هم برای مردم افغانستان و هم جامعه جهانی. روز به روز این فاصله بیشتر می شود. من فکر می کنم تا یک زمانی که این استحکاک ایجاد بکند و هر زمانی که این استحکاک ایجاد شود برای آینده طالبان و مردم افغانستان خطرناک خواهد بود.»
در درازی یک ماه، تنها شش مقام خارجی به دیدار طالبان در کابل رفته اند؛ به شمول کاردار سفارت بریتانیا برای افغانستان. تاکید بیشتر آنان بر تامین حقوق زنان به‌ویژه حق کار و آموزش بوده است، اما طالبان به جای پاسخ مثبت، محدودیت‌های سخت‌گیرانه دیگر را به اجرا گذاشتند، شبیه بستن آریشگاه‌های زنان.
ولی فروزان، آگاه سیاسی می‌گوید: «تعامل جهان با طالبان روز به روز مشکل می‌شود. بخاطری‌که فرمان‌هایی صادر می‌شود روی حقوق زنان و حقوق جوانان و آزادی‌های فردی که سلب می‌شود، موضوعاتی استند که باید طالبان غور کنند و درک کنند که فاصله شان از جهان بیشتر می‌شود.»
هرچند طالبان گفته اند که حکومت شان فراگیر است، به هیچ گروهی اجازه فعالیت بر ضد کشور دیگری را نمی‌دهند و به باور شان حقوق زنان هم مطابق شرعیت تامین شده؛ اما در واقع بسیاری‌ها باور دارند که زیر سایه طالبان نزدیک به ۲۰ گروه هراس افگن فعال اند و القاعده دنبال بازسازی خود است، زنان از جامعه حذف شده اند و ساختار طالبان هم از افراد خودی شان شکل گرفته‌است.
