شماری از باشندگان کابل از افزایش بهای مواد سوختی در یک هفته‌ی پسین خبر می‌دهند و می‌گویند که به سبب ناداری و مشکلات اقتصادی، توان خرید این مواد را ندارند و مجبور هستند که زمستان را در سرما سپری کنند.
نمی‌دانم چگونه از عهده‌ی مصارف برایم
نصیر احمد ۴۵ سال سن دارد و پدر شش فرزند است. او که به یکی از گاز فروشی‌های خیر خانه‌ی کابل آمده‌است تا گاز خریداری کند، می‌گوید: «قیمت گاز در بیش‌تر از یک هفته‌ی پسین افزایش یافته و من نمی‌توانم ضرورت‌های زندگی خود را تأمین کنم.»
نصیر احمد در ادامه گفت که یک هفته پیش، گاز را کیلوی ۶۰ افغانی می‌خرید؛ اما امروز مجبور است که هر کیلو گاز را ۸۰ افغانی بخرد و چون پول کافی ندارد، ناگزیر است که نیم کیلو گاز بخرد.
نصیر احمد که از حالت دشوار کنونی به تنگ آمده و چاره‌ای جز تحمل ندارد، می‌افزاید: «در جاده‌های شهر با کراچی کار می‌کنم. همسرم مریض است و روزی بیش‌تر از ۱۵۰ افغانی کار نمی‌کنم، نمی‌دانم چگونه از عهده‌ی این مصارف برایم؟»
ذبیح‌الله، باشنده‌ی کابل و راننده‌ی تاکسی است. او در گفت‌وگو با خبرنگار تلویزیون آمو می‌گوید: «از بام تا شام در جاده‌های شهر کابل تکسی‌رانی می‌کنم. کاروبار نیست و حتا نمی‌توانم پول تیل موتر را به‌دست بیاورم.»
او در ادامه گفت: «بسیاری از روزها نتوانسته‌ام کار کنم و دستِ خالی به خانه برگشته‌ام و حتا نتوانسته‌ام پول عوارض موتر را به‌دست بیاورم.»
افزایش بهای مواد سوختی در یک هفته‌ی گذشته
در روزهای گذشته قیمت یک تُن زغال سنگ ۱۱ هزار و ۵۰۰ افغانی بود؛ اما حالا بیش از ۱۲ هزار افغانی قیمت دارد. فروشندگان مواد سوختی دلیل افزایش بهای مواد نفتی و سوختی را انتقال زغال به پاکستان می‌دانند.
یک خروار چوب در گذشته ۷ هزارو ۷۰۰ افغانی بود؛ اما حالا یک خروار چوپ به ۸ هزار افغانی فروخته می‌شود. چوب فروشان دلیل افزایش قیمت آن را منع قطع درختان خشک و بی‌ثمر در ولایت‌های پکتیا، خوست و نورستان از سوی طالبان می‌دانند.
همچنین قیمت یک کیلو گاز در کابل ۸۰ افغانی است که فرشندگان گاز دلیل آن را ثابت نبودن ارزش دالر و افزایش قیمت گاز به دلیل بالا رفتن نرخ‌های جهانی یا بسته بودن شاهراه‌ها می‌دانند.
در حال حاضر در کابل قیمت یک لیتر تیل پترول ۷۰ افغانی و دیزل ۸۶ افغانی است و بازرگانان مواد نفتی، دلیل افزایش نفت را وارد نکردن تیل از روسیه و بندر حیرتان می‌دانند.
آصف ننگ، آگاه اقتصادی در این باره می‌گوید: «فقدان برنامه‌های اشتغال‌زایی، ضعف در برنامه‌های اقتصاد سازی، نبود مشارکت منطقه‌ای در منابع کشور و کاهش تشبثات و سرمایه‌گذاری که به سبب آن از ۱۴ میلیون نیروی آماده به کار، تنها ۳.۴ میلیون در کارهای نیمه حرفه‌ای و با مهارت‌های کم در بازار کار مشغول هستند، از پی‌آمدهای ناگوار در کشور است.»
او ادامه داد که تحریم‌های جهانی، مقاطعه و انزوای جهانی، اصلی‌ترین عامل مشکلات اقتصادی کشور است. تحریم‌ها باعث شده‌است که در هر ربع سال نزدیک به یک میلیون نفر به شمار ناداران افزوده شود.
خواستیم در مورد افزایش بهای مواد نفتی و سوختی نظر عبدالسلام آخند زاده سخن‌گوی وزارت صنعت و تجارت را داشته باشیم؛ اما با وجود تماس‌های مکرر مؤفق نشدیم .
این درحالی است که در ماه‌های پسین، نرخ مواد اولیه و کالاهای اساسی به‌گونه‌ی بی‌پیشینه در کشور افزایش یافته است .
