افغانستان

دشواری‌های قاچاقی رفتن شهروندان افغانستان به ایران

 قاچاق، راهی پرخطر برای جوانان است. با این حال بسیاری از آنها در جستجوی پیدا کردن لقمه‌ای نان و زندگی آرام مجبورند تا این خطرات را پذیرفته و در این مسیر گام بردارند.

رفتن و رسیدن به ایران از راه قاچاق این روزها کار ساده‌ای نیست. بلکه باید این سفر را به مثابه‌ی گذشتن از هفت خوان رستم دید.

در این مسیر پرخطر برخی از گرسنگی و تشنگی جان می‌دهند و برخی هم شکار گلوله مرزبانان ایرانی می‌شوند.

 شماری اما به مقصد می‌رسند و با ترس شب و روزشان را سپری می‌کنند. آنها با انجام کارهای شاقه تلاش می‌کنند لقمه نانی برای خانواده‌شان فراهم کنند.

روزانه صدها تن از نقاط مختلف افغانستان در مسافرخانه‌های شهر هرات انتظار می‌کشند و پس از هماهنگی باقاچاقبران انسان، نخست به مرز اسلام قلعه می‌روند و پس از آن سفر دشوار و خطرناک خود را در دل دشت‌ها و کوه‌ها آغاز می‌کنند.

با ادامه بیکاری و افزایش مشکلات اقتصادی مهاجرت غیرقانونی مردم افغانستان به ایران همچنان ادامه دارد.

تمام افرادی که به‌گونه غیرقانونی به ایران می‌روند از ولایت هرات و نیمروز وارد خاک ایران می‌شوند.

آنهایی که از نیمروز دل به راه قاچاق می‌زنند ابتدا به پاکستان و از مرزهای مشترک این کشور وارد ایران می‌شوند.

به گفته مسافران این مسیر مرز اسلام قلعه کم‌ترین زمان را می‌برد تا به مقصدی که دارند برسند اما هزینه و مشکلات این راه بیشتر است.

در میان این افراد کودکان زیر سن هم دیده می‌شود که فقر آنها را ناگزیر کرده تا که از راه‌ قاچاق و به صورت غیرقانونی به ایران بروند.

 برخی از این مسافران چندین بار است که این راه پرخطر را آزموده‌اند. شرایط سخت زندگی آنان را واداشته تا برای رسیدن به هدفی که در سر دارند خطر کنند.

روایت یک مسافر

با یکی از این افراد که برای بار چهارم به ایران می‌رود، گفت‌وگو می‌کنیم.

او می‌گوید: «مسافرانی که به صورت قاچاقی ایران می‌روند، اول به بازار اسلام قلعه می‌روند و سپس با هماهنگی قاچاقبران خود را به نقطه‌ی صفر مرزی در دو منطقه کمانه و چاه خرگه یا گرگ آباد اسلام قلعه می‌رسانند.»

این فرد در ادامه می‌گوید: «مسافران روز را در همانجا سپری می‌کنند و تا شب همانجا می‌مانند. آنها در این منطقه خیمه دارند و تا زمان حرکت شب و روز را به سختی همانجا سپری می‌کنند.»

 این مسافران در هوای سرد و با دل‌های خسته به ناچار روزها را به شب می‌رسانند تا لحظه موعود از راه برسد.

 شمار دقیق افرادی که روزانه از راه‌های قاچاق از افغانستان به ایران می‌روند مشخص نیست. اما در میان آنان شماری از افراد تحصیل کرده نیز هستند که شرایط دشوار این روزها آنان را مجبور کرده راه قاچاق را برای رسیدن به زندگی بهتر انتخاب کنند.

مهاجران می‌گویند که از روی ناچاری دل به راه قاچاق زده‌اند و برای کار به ایران می‌روند.

آنان از اداره‌ی طالبان می‌خواهند تا زمینه‌ی کار برایشان فراهم کند تا مجبور به ترک کشور نشوند.