طالبان شماری از خانواده های نظامیان پیشین را که در منطقه « فرقه ۱۸» در ولسوالی دهدادی بلخ زنده گی می‌کنند از خانه‌های شان بیرون کرده اند.
شماری از این خانواده‌ها به آمو گفته اند که طالبان از دوماه به این سو کوچ اجباری خانواده‌های نظامیان پیشین را در این منطقه آغاز کرده اند.
این خانواده ها می گویند که طالبان مردانی را که خانه های شان را ترک نکنند بازداشت و شکنجه می کنند.
یک باشنده محل با حفظ هویت‌اش می‌گوید: «این خانه مربوط خود ما میشود و زمین این خانه بنام ما در املاک وزارت دفاع ثبت است اما مرد های ما ۴ شب میشود که در بند طالبان و زیر شکنجه استند»
یک بانو که در این منطقه زنده گی می‌کند، می گوید از چهل سال به این سو در همین منطقه زنده گی کرده اند، اما طالبان نخست از آنان به نام کرایه، پول می‌گرفتند و اکنون آنان را تهدید کرده اند که باید خانه شان را ترک کنند.
این بانو با گریه می‌گوید که طالبان روزانه ۴ تا ۵ تن از اعضای این خانواده‌ها را «بازداشت و شکنجه» می‌کنند تا مجبور شوند خانه‌های شان را ترک کنند.
منابع محلی شمار خانواده های را که از این منطقه کوچ داده شده اند ۴۰ تا ۴۵ خانواده گفته اند.
آنان می گویند که از دو ماه به این سو طالبان هر هفته ۵ تا ۱۰ خانواده را از خانه‌های شان در منطقه دهدادی مجبور به کوچ می‌سازند.
این بانو می‌گوید: «مردان ما از وزارت دفاع طالبان امر آوردند اما طالبان به امر وزارت دفاع شان گوش نمی دهند. چند مدت از ما کرایه جمع آوری کردند به مرور زمان ۴ تا ۵ نفر را برده در کانتینری که زیر آن آب یخ را رها می کردند زندانی می کنند لت و کوب و شکنجه می کردند. کوچ ما را در سرک می انداختند. ما بودجه کرایه خانه یا خرید خانه را نداریم ما نان برای خوردن نداریم. در حق ما ظلم روان است. »
اعضای خانواده‌های شماری از این نظامیان می‌گویند که در حکومت‌های گذشته خدمت کرده اند و از ۳۵ تا ۴۰ سال به این سو در این جا زنده گی می‌کنند.
این خانواده‌ها می‌گویند زمین‌ها از سوی دولت به گونه قانونی برای شان داده شده است اما طالبان آنان را کوچ اجباری می‌دهند.
این خانواده ها از نهاد های مدافع حقوق بشر می‌خواهند صدای آنان را بشنوند و به آنان کمک کنند.
یک باشنده دیگر این منطقه که نمی‌خواهد نامی از او گرفته شود می‌گوید: «ما که از دولتی‌های پیشین بودیم در این زمین‌های خالی دولتی با شکم گرسنه آبادی کردیم خانه ساختیم نیم دل مان گشنه نیم دل مان سیر، خانه ساختیم که به امید زندگی کنیم، حالا که امارات آمده شوهر ما و بچه های ما را می گیرند از پشت کوچه می برد بندی می کنند و شکنجه می کنند و می گویند که تا خانه را رها نکنید ما شما را آزاد نمی کنیم. وقتی که مرد شوهر ما و بچه ما زیر شکنجه باشند ما مجبور استیم خانه مان را ایلا کنیم.»
باشنده گان «فرقه ۱۸» دهدادی در بلخ می‌گویند امروز شنبه ۲۶ ماه قوس برای داد خواهی و صحبت با والی طالبان در بلخ، پشت دروازه های والی رفتند اما طالبان برای شان اجازه ندادند که به داخل ساختمان ولایت بروند و هیچ کدام از مسوولان طالبان نیز از ساختمان بیرون نشدند تا با آنان صحبت کنند.
کسانی که برای داد خواهی پشت دروازه والی طالبان در بلخ رفته بودند می‌گویند چند تن از طالبان در آنجا برای شان گفته اند «تا به حال شما آنجا زندگی کردید حالا بروید که ما زندگی کنیم.»
سخنگوی پولیس طالبان در بلخ می‌گوید که هیچ کسی تا کنون از سوی افراد آنان مجبور به کوچ از خانه اش نشده است.
به گفته منابع، طالبان با کوچ دادن مردم از این منطقه می‌خواهند خانواده‌های خود را در این خانه ها جا به‌جا کنند.
این خانواده‌ها که در وضعیت بد امنیتی، اقتصادی، اجتماعی و روانی به سر می‌برند از جامعه جهانی می‌خواهند صدای آنان را بشنوند.
