شماری از فعالان حقوق زن در کابل، برای دختران بازمانده از مکتب با امکاناتی که در اختیار داشته‌اند، صنف‌های درسی حضوری و آنلاین برگزار کرده‌اند. آنان برای توسعه‌ی این روند، خواستار همکاری دیگران استند.
با سقوط جمهوریت و بازگشت طالبان به‌قدرت، محدودیت‌های زیادی بر زنان و دختران در افغانستان اِعمال شد که بسته شدن مکتب‌های بالاتر از صنف ششم برای دانش‌آموزان دختر، یکی از آن‌ها است؛ اقدامی که واکنش‌های زیاد داخلی و خارجی را به‌همراه داشت،؛ اما تا اکنون تأثیری بر این تصمیم طالبان نداشته‌است.
حالا شماری از زنان در کابل، در اقدامی کم‌پیشینه، صنف‌های درسی برای دختران بالاتر از صنف ششم را به‌گونه‌ی پنهانی ایجاد کرده‌اند.
آنان می‌گویند که امکانات آنان خیلی محدود است و تنها توانسته‌اند شمار اندکی از دختران واجد شرایط را برای گذراندن این دوره‌های آموزشی انتخاب کنند.
وضعیت دختران افغانستان دردآور است
نیسار رحیمی، یکی از مؤسسان این روند آموزشی به‌خبرنگار تلویزیون آمو گفت: «هدف از این کار، فراهم‌سازی زمینه‌ی تحصیل برای دختران بازمانده از تحصیل است. ما شاهد هستیم که دختران افغانستان، از حقوق اساسی‌شان که دست‌رسی به آموزش است، محروم هستند و این بسیار دردآور است. به‌همین دلیل ما تصمیم گرفتیم که دختران را آموزش دهیم.»
او با اشاره به چالش‌هایی که در این راه با آن‌ها مواجه شده‌اند، گفت: «ما مجبور هستیم به‌صورت مخفیانه فعالیت کنیم تا خود و دانش‌آموزان را از خطر ناامنی مصون نگه‌داریم.»
رحیمی تأکید کرد: «تا هنوز توانسته‌ایم سه صنف را برگزار کنیم، در صورتی که بتوانیم امکانات آموزشی فراهم کنیم، صنف‌های بیش‌تری را تشکیل می‌دهیم. خواست ما از آنانی که امکانات در اختیار دارند، این است که با حمایت دختران افغانستان، آنان را از بی‌سرنوشتی نجات دهیم.»
زهرا فاطمی، یکی از استادانی که به‌گونه‌ی رضا کار به دختران آموزش می‌دهد، می‌گوید که افتخار می‌کند که توانسته‌است در حدِ توانش برای دختران محروم از مکتب قدمی بردارد.
فاطمی در ادامه گفت: «ما می‌بینیم که دختران افغانستان در چه وضعیتی قرار دارند و بی‌سرنوشت در گوشه‌ی خانه، مثل یک زندانی هستند. این که ما توانسته‌ایم برای اندکی از این دختران این زمینه را فراهم سازیم، جای خُرسندی است و متعهد هستیم تا این پروسه را توسعه دهیم.»
امید تازه‌ای یافته‌ام
تمنا حسینی، از دانش‌آموزانی است که در صنف نهم این آموزش‌گاهِ مخفی مصروف درس خواندن است و در این مدت چیزهای زیادی را آموخته‌است.
تمنا می‌گوید: «مدت یک‌سال بود که منتظر باز شدن مکاتب بودم؛ ولی متأسفانه باز نشدند، فعلن در این صنف مخفی مصروف درس خواندن هستم. برایم خیلی مؤثر بوده و امید تازه‌ای یافته‌ام.»
هم اکنون نزدیک به ۱۰۰ دانش‌آموز زیر پوشش این آموزش‌گاه قرار گرفته‌اند. مسؤولان این آموزش‌گاه می‌گویند که در تلاش هستند تا مفکوره‌ی خود را توسعه دهند و دختران بیش‌تری را برای آموزش جذب کنند.
در این آموزش‌گاه هم‌چنین ۱۵ استاد زن مشغولِ کار استند که از مقطع لیسانس و فوقِ لیسانس فراغت یافته‌اند.
ایجاد محدودیت برای آموزش دختران، تنها یکی از ده‌ها محدودیتی است که طالبان فرا راه زنان و دختران افغانستان قرار داده‌اند. کارشناسان باورمند اند که تا زمانی که این محدودیت‌ها برداشته نشود، جامعه‌ی جهانی با طالبان تعامل نخواهد کرد.
