شماری از کسبه‌کاران در ولسوالی چوره ولایت ارزگان از نبود بازار مناسب شکایت دارند و می‌گویند مجبورند اجناس خود را زیر قیمت بازار بفروشند تا بتوانند نفقه خانواده‌هایشان را تأمین کنند.
مظفرعلی، ۶۳ ساله، که در بازار کهنه ولسوالی چوره لیلامی می‌فروشد، می‌گوید وضعیت اقتصادی ضعیف منطقه او را مجبور کرده تا اجناس خود را به قیمتی بسیار پایین‌تر از ارزش واقعی بفروشد.
او می‌گوید: «ما نُه نفر اعضای خانواده هستیم. به خدا قسم که سه شب است در خانه ما آرد نیست. مردم این بازار هم مثل من چیزی ندارند.»
دست‌فروشان دیگر نیز وضعیت مشابهی دارند. آنان می‌گویند با امید به دست آوردن لقمه‌ای نان به بازار می‌آیند، اما اغلب روزها بدون هیچ درآمدی به خانه بازمی‌گردند.
مالی خان، یکی دیگر از باشندگان این ولسوالی، می‌گوید: «ما مجبور هستیم کفش‌ها را جوره‌ای ده یا بیست افغانی بفروشیم. به خانه نان نداریم و باید شام چند قرص نان برای خانواده ببریم.»
ولسوالی چوره که یکی از ولسوالی‌های بزرگ ولایت ارزگان است، با مشکلات عمیق اقتصادی روبه‌رو است. نبود کار مناسب و درآمد کافی از جمله چالش‌های اساسی این منطقه به شمار می‌رود و فقر گسترده زندگی روزمره مردم را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
این وضعیت بازتاب‌دهنده بحرانی است که بسیاری از مناطق محروم افغانستان با آن مواجه هستند و نیاز فوری به حمایت‌های اقتصادی و ایجاد فرصت‌های شغلی در این مناطق وجود دارد.
