ممنوعیت طالبان بر حق تحصیل زنان و دختران، امروز دوساله شد. در ۲۹ قوس سال ۱۴۰۱ هجری خورشیدی، وزارت تحصیلات عالی طالبان اعلام کرد که زنان و دختران «تا اطلاع بعدی» نمی‌توانند در دانشگاه‌های دولتی و خصوصی ادامه تحصیل دهند. در دستور طالبان آمده بود که براساس تصمیم کابینه، ادامه تحصیل دختران «تا امر ثانی» تعطیل است.
در دو سالگی این روز که بیشتر در میان دانشجویان به روز سیاه شهرت یافته، برخی دانشجویان دختر تاکید می‌ورزند که هنوز هم در امید ادامه تحصیل اند؛ هرچند که این دو سال برای آنان با دشواری‌های تمام گذشته است.
مهسا، یکی از دختران بازمانده از تحصیل، می‌گوید آرزو دارد که در آینده وکیل مدافع شود، اما به دلیل منع تحصیل از سوی طالبان، اکنون در چهار دیواری خانه و با آینده‌ای ناروشن به سر می‌برد . مهسا با انتقاد از سیاست‌های سخت‌گیرانه طالبان تأکید می‌کند که تسلیم این محدودیت‌ها نخواهد شد.
او می‌گوید: «طالبان خواست شان ازما این است که ازدواج کنیم، طفل به دنیا بیارم آشپزی کنیم و خیاطی. اما طالبان نمی‌دانند با این کار شان نیمی از جامعه را زنان تشکیل می‌دهند خواست ما این است که بگذارند زنان به خواست‌های شان برسند و درس و تحصیل بکنند.»
همزمان با این، هیدربار، معاون بخش زنان دیدبان جهانی حقوق بشر، ادامه روند بسته ماندن نهادهای تحصیلی به روی دختران را نقض جدی حقوق بشر در افغانستان خوانده و بر نیاز فوری، توجه جامعه جهانی به این موضوع تأکید کرد.
او به آمو گفت: «واقعا زمان آن فرا رسیده است که جامعه بین المللی این وضعیت را بسیار جدی تر بگیرد. ابراز نگرانی و عدم تایید مهم است اما تقریبا کافی نیست. ما باید شاهد پیگرد قانونی رهبران طالبان در دادگاه کیفری بین المللی باشیم. ما باید ببینیم که استرالیا، کانادا، آلمان و هالند، پرونده ای را که قول داده اند در دادگاه بین المللی دادگستری در رابطه با نقض کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان توسط طالبان مطرح کنند، پیش ببرند. و ما باید ببینیم که دولت‌ها به حرف‌های مدافعان حقوق زنان افغان گوش دهند، وقتی از زنان می‌خواهند در نشست‌هایی مانند نشست دوحه پیشرو بر سر میز مذاکره حضور داشته باشند و زمانی که درخواست می‌کنند که آپارتاید جنسیتی باید طبق قوانین بین‌المللی جرم شود.»
برخی یگر از دانشجویان دختر، نیز هشدار می‌دهند که در صورتی که وضعیت به همین شکل ادامه یابد، ممکن است ناگزیر به ترک کشور شوند. این دختران از جامعه جهانی می‌خواهند که در مقابل طالبان سکوت نکنند، و در برابر وضعیت حقوق‌بشری و آموزشی دختران افغانستان گام‌های عملی بر دارند.
سویتا، دانشجو، می‌گوید: «با هزاران امید می‌رفتیم به درس و تحصیل تا در جامعه یک فرد مفید باشیم درس بخوانیم که با بسته شدن دانشگاه‌ها از سوی دولت امارت اسلامی (طالبان) تمام هدف‌های ما و آرزو های ما به خاک یکسان شد تمام نهاد های آموزش از سوی حکومت امارت اسلامی (طالبان) بسته شد.»
این تصمیم طالبان هزاران دختر را از رسیدن به آروزهای شان برای ساختن یک آینده بهتر، از بین برده است. بسیاری از دختران بازمانده از دانشگاه گفته‌اند که با مشکلات روانی دست و پنجه نرم می‌کنند.
