هم‌زمان با ممنوعیت تازه طالبان بر آموزش زنان و دختران در نهادهای طبی، برخی از زنان روستایی و شماری از زنان که در بخش‌های دور دست کشور بودوباش دارند می‌گویند که به‌دلیل نبود پرستار، قابله و پزشک زن زندگی آنان با تهدید جدی مواجه است.
به‌گفته این زنان، طالبان این ممنوعیت را در کشوری وضع کردهاند که با مرگ‌ومیر بلند مادران و نوزادان روبه‌رو است و در سوی دیگر از کمبود کدر پزشکی و بهداشتی رنج می‌برد.
در حالی که در افغانستان از یک‌سو نارسایی‌ها در خدمات بهداشتی و در سوی دیگر به‌گفته منابع محلی با کمبود کدر پزشکی زن روبه‌رو است؛ طالبان زنان و دختران را از رفتن به نهادهای آموزشی طبی منع کردهاند.
فهیمه باشنده ولسوالی پسابند ولایت غور از مادرانی است که طفل‌اش را به‌دلیل نبود پزشک زن و خدمات درمانی از دست داده است.
فهیمه می‌گوید: «اولین طفلم در بطن‌ام بود که دو هفته پیش مریض شدم. اینجا داکتر و قابله زن نیست. تا شهر رفتیم طفلم در بطنم از بین رفت. اینجا دسترسی به قابله و داکتر زن دسترسی نداریم. اینجا مثل من زن‌های زیادی است که طفل‌های‌شان در بطن‌شان از بین می‌رود.»
گفته می‌شود براساس فرمان تازه رهبر طالبان دست کم ۳۰هزار دختر در بخش‌های طبی همچون قابلگی، پرستاری، دندان و دیگر بخش‌ها از آموزش محروم شده‌اند.
این فرمان در حالی صادر شده است که به گفته برخی زنان، بیش‌تر در بخش‌های دور دست افغانستان، پزشک و پرستار زن کم است و یا حتی ممکن نباشد و بسیاری مردم هم در این بخش‌ها، به پزشک زن دسترسی ندارند.
سعیده باشنده ولایت هرات می‌گوید: «یک زن که زایمان کند دو سه هزار افغانی مصرف دارد، خیلی دست ما تنگ است. خیلی اذیت می‌شویم و به طفل هم ضرر می‌رسد.»
نازنین، باشنده ولسوالی جوین ولایت فراه می‌گوید: «وقتی مریض شویم. برای ما رسیدگی درست نمی‌شود. مریض هستیم و به داکتر دسترسی نداریم.»
بربنیاد گزارش نهادهای جهانی که در بخش بهداشت کار می‌کنند، افغانستان از رهگذر، ارائه خدمات بهداشتی به‌ویژه برای زنان، با چالش‌های قابل توجه مواجه است.
پیش از این صندوق جمعیت ملل متحد با ابراز نگرانی از افزایش مرگ‌ومیر مادران گفته بود در هر ساعت یک زن در افغانستان به دلیل بیماری‌های دوره بارداری و زایمان جان خود را از دست می‌دهند و این مرگ‌‌ومیر‌های مادران و نوزادان با مراقبت‌های درمانی قابل پیش‌گیری است.
