آزمون سالانه در برخی از مکتب‌های پایتخت و بسیاری از ولایت‌های سردسیر کشور در میان نگرانی‌‌ها دانش‌آموزان صنف ششم به پایان رسیدند.
شماری از دختران دانش‌آموز صنف ششم می‌گویند که با پایان یافتن آزمون‌های سالانه، با دل ناخواسته و هزاران نگرانی با مکتب وداع کرده‌اند.
آنان از طالبان می‌خواهند که آینده دختران را قربانی‌های سیاست‌های خود نسازند.
منوره دانش آموز صنف ششم است که آخرین آزمون سالانه‌اش را امروز سپری کرد و آماده رفتن به صنف هفتم است.
اما می‌گوید، با چشمان پر اشک با هم‌صنفان‌اش وداع کرد و به خانه برگشت. او می‌گوید که ممنوعیت طالبان بر آموزش دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ششم، رویای آینده را از او گرفته است.
منوره به آمو گفت: «امروز روز آخر امتحان ما بود. ما دیگر نمی‌توانیم به مکتب برویم. ان‌شاالله دروازه های مکتب به سال‌های آینده باز شود. ما با هم صنفی‌های ما زیاد گریان کردیم. ما از امارت اسلامی خواهش داریم که دروازه‌های مکتب را باز نگهدارد. بسته بودن دروازه مکاتب یعنی بسته شدن امیدها.»
زهره نیز که چون منوره با چشمان اشک‌بار آخرین آزمون را سپری کرده، می‌گوید که آرزوی پزشک شدن‌اش در میان ممنوعیت‌های طالبان به گروگان گفته شده است.
زهره می‌افزاید: «امروز برای ما خیلی سخت گذشت؛ چون آخر امتحان‌های ما بود. من احساس خیلی خفگی می‌کنم این‌که ما آیا سال آینده می‌توانیم درس بخوانیم یا نه؟ من می‌خواهم داکتر شوم؛ وقتی من نتوانم درس بخوانم چگونه یک داکتر موفق شوم. من از امارت اسلامی می‌خواهم که تمامی دروازه‌های مکاتب را به روی دختران باز کنند.»
طالبان سه‌سال می‌شود، بر آموزش دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ششم، ممنوعیت وضع کرده‌اند، و در این سه‌سال بر این ممنوعیت هیچ پاسخ روشن هم نداده‌اند.
در این سه‌سال به‌گفته دانش‌آموزان، میلیون‌‌ها آرزو و رویا در دل این ممنوعیت‌ها دفن شدند.
