چهار سال پیش در چنین روزی، مهاجمان دانشگاه کابل را نشانه گرفتند و این دانشگاه را به یک ماتم‌کده مبدل ساختند.
در آن روز سه مهاجم ساعت ۱۲ چاشت وارد دو صنف درسی در دانشکده اداره و پالیسی عامه این دانشگاه شدند و برخی از دانشجویان را به رگبار بستند و برخی دیگر را با پرتاب نارنجک کشتند و زخمی ساختند.
مهاجمان بر دانشگاه کابل حمله کردند که در نتیجه آن ۲۲ تن که بیشتر شأن دانشجویان بودند، کشته شدند.
محمد راهد یکی از قربانیان حمله دوازدهم عقرب سال ۱۳۸۹ در دانشگاه کابل است،
۲۱ سال داشت و دانشجوی سال چهارم دانشکده اداره و پالیسی عامه بود.
مادر این دانشجو با گذشت چهار سال،هنوز از کشته شدن فرزنداش درد می‌کشد.
وحیده شیرزاد، مادر محمد راهد می‌گوید: «این برنامه از قبل طرح‌ریزی شده بود آن قدر سلاح سبک و سنگین از کجا شد و انتحاری هم در دروازه دانشگاه کابل نشد، اگر انتحاری می‌شد ما مادران که اولادهای خود را از دست داده بودیم می‌گفتیم که انتحاری بود چند سربازی که به دروازه دانشگاه بودند شهید شدند. بعدا به جان اولاد های ما می‌رفتند ولی افسوس به حال کسانی‌که این کار را انجام دادند و تمام سربازان جان سالم بردند و فقط مستقیم به صنفی که پسر من راهد بود حمله‌ور شدند.»
درگیری میان مهاجمان و نیروهای امنیتی دولت پیشین افغانستان در داخل دانشگاه کابل حدود ۶ ساعت ادامه یافت و سر انجام سه مهاجم از پا در آمدند.
در این حمله ۱۸ دانشجو که بیشتر آنان دختران بودند، همراه با یک کارمند دانشگاه کابل و یک سرباز قطعات خاص امنیتی دولت پیشین کشته شدند و ۴۰ دانشجوی دیگر زخم برداشتند.
دانشجویانی که در حمله بر دانشگاه کابل کشته شدند:
محمد راهد امین ۲۱ ساله
هدایت الله سعادت ۲۰ ساله
محمد بلال هاشمی ۲۰ ساله
احمد علی محمدی ۲۳ ساله
سهیلا یاری ۲۲ ساله
رقیه کریمی ۲۶ ساله
محمد رووف عارف ۲۳ ساله
ادریس عظیمی ۲۳ ساله
ندیمه عزیز ۲۲ ساله
مریم حکیمی ۲۱ ساله
حسنی یوسفی ۲۳ ساله
مرضیه طاهری ۲۱ ساله
داوود اسحق ۲۳ ساله
حنیفه افشار ۲۲ ساله
احمد علی دانش ۲۴ ساله
حسینه حکیم ۲۲ ساله
سارا حبیب ۲۲ ساله
زیبا اصغری ۲۱ ساله
افزون براین، شیرشاه کارمند اداری دانشگاه کابل و مشتاق کوهبندی عضو قطعات خاص امنیتی نیز کشته شدند.
برخی از زخمیان این رویداد، وحشت آن حمله را چنین به یاد می‌آورند.
محمداقا رجبی، شاهد حمله بر دانشگاه کابل می‌گوید: «من در آن لحظه نفری را دیدم که با لباس نظامی و همان مهماتی که نظامی‌ها می‌پوشیدند به تن او بود، سروضع او مناسب بود اول فکر کردم همان شخص که تیراندازی کرده همان شخص است و این پولیس است که از پشت آن دنبالش است به یکبارگی از دروازه عبور کرد بعد از چند لحظه دوباره برگشت که اول به دروازه شلیک کرد که شیشه دروازه به شدت شکست و بعد داخل امد و به تیراندازی شروع کرد.»
رعنا صفدری، گواه رویداد افزود: «یک دقیقه هم تیر نشد مسیر فیر تغییر کرد صدا بسیار بلند شد، از دهلیز فکر نمیکردم داخل صنف ما بیایند یعنی فیر در داخل دهلیز جریان داشت. بسیار صدایش هم بلند بود، اگر مرمی می‌آمد، پیش رو نشسته بودم مرمی به من اصابت می‌کرد.»
او گفت: « من و سارا و حنیفه همیشه کوشش می‌کردیم یک‌جا انگلیسی بخوانیم و یادبگیریم و بیرون از کشور برای ماستری برویم و توانا باشیم. مریم زیادتر تصمیم داشت که باهم خارج از افغانستان به ماستری برویم و همیشه می‌گفت به یک کشور و دانشگاه معتبر باید ماستری خود را بخوانیم همین قسم آرزوی‌های همه‌شان همین بود.»
داعش شاخه خراسان مسؤلیت آن حمله را بر عهده گرفت، اما حکومت پیشین این حمله را به طالبان پیوند می داد و تاکید می ورزید که حمله بر دانشگاه کابل از سوی شبکه حقانی طرح‌ریزی و عملی شده است.
