بانزدیک شدن فصل سرما، برخی از بازنشستگان که از سه سال بدینسو پول بازنشستگی شان را به دست نیاورده‌اند، می‌گویند که طالبان بر آنان و خانواده‌های شان رحم ندارند.
این بازنشستگان تاکید می‌ورزند که اعضای خانواده آنان از ناداری بسیاری از شب‌ها گرسنه میخوابند، اما طالبان حاضر نیستند که پول آنان را بدهند.
محمد زمان که بیست و نه سال عمرش را در شفاخانه چهارصد بستر کابل هم‌چون خدمه کار کرد، حالا با برگشت دوباره طالبان به قدرت پول بازنشستگی‌اش پرداخت نمی‌شود. او می‌گوید که بسیاری از شب‌ها گرسنه میخوابند و طالبان تنها نظاره گر این وضعیت آنان است.
محمد زمان گفت: «در طول سه سال می‌شود که تقاعد را اخذ نکردیم و فعلا مریض هستم و حتا پول خریداری دوای خود را ندارم.»
محمد عسکر که کمرش در کار در شهر داری کابل خمیده، وضعیت بدتری دارد. او اکنون برای اینکه زنده بماند، این شغل را برگزیده‌است.
محمد عسکر به آمو گفت: «تقاعدی ما را بدهد که بسیار مشکل داریم، خرچ برای خانه نداریم، خرچ خانه را پوره کرده نمی توانیم.»
ظاهرا بیشتر بازنشستگان پس از سقوط نظام جمهوری و به قدرت رسیدن دوباره طالبان وضعیت مشابهی دارند.
عالم خان، یکی دیگر از این بازنشستگان، می‌گوید: «ما کدام جفا نکردیم، ما کدام اشتباه نکردیم، ما سال‌ها کار کردیم و از سال‌ها پول ما معاش ما گرفته شده‌است و این حق ما است که پول ما داده شود.»
وزارت مالیه زیر اداره طالبان به تماس‌های آمو در این مورد پاسخ نداد.
بر بنیاد آمارها، هم اکنون نزدیک به ۱۵۰ هزار بازنشسته در کشور وجود دارند. هر چند طالبان باره ها گفته که موضوع حقوق بازنشستگان زیر کار قرار دارد؛ اما روشن نیست که چی زمانی بازنشستگان حقوق شان را دریافت خواهند کرد.
