سیما باهوس، رئیس اجرایی اداره امور زنان ملل متحد گفته است که محدودیت‌های طالبان علیه زنان می‌تواند الگویی برای گروه‌های فراملی باشد.
رئیس اجرایی اداره امور زنان سازمان ملل امروز، چهارشنبه ۲۸ سنبله، در نشست شورای امنیت این سازمان افزوده است که قانون جدید طالبان زنان و دختران را ملزم می‌کند که تمام بدن و صورت خود را در هرجایی خارج از خانه بپوشانند. همچنین صحبت کردن در جمع دیگران، استفاده از وسایل نقلیه عمومی به تنهایی، و حتی نگاه کردن به مردانی که با آن‌ها نسبت خونی یا ازدواج ندارند، برای آن‌ها ممنوع است.
خانم باهوس تاکید ورزیده است: «آن‌چه وضعیت را بدتر می‌کند، این است که بسیاری از مفاد این قانون به‌صورت مبهم نوشته شده‌اند، و این باعث می‌شود که در عمل به‌طور خودسرانه تفسیر و اجرا شوند، به‌طوری که محتسبان اختیارات گسترده‌ای در اجرای آن دارند.»
خانم باهوس با اشاره بر سایر محرومیت‌های زنان از جمله عدم کار، تحصیل و گشت‌وگذار زنان بدون محرم گفته است که با قانون جدید طالبان زنان نه تنها نگران این محرومیت‌ها اند بلکه آنان از پیاده شدن قانون سلیقه‌ای(طالبان)نگران اند.
بخش زنان ملل متحد تاکید ورزیده است که قانون جدید طالبان نه‌تنها زنان را از مردان جدا می‌کند، بلکه آن‌ها را از دیگر زنان نیز منزوی می‌کند.
این سازمان آمار داده است که تنها ۲۲ درصد از زنان افغانستان گزارش می‌دهند که به‌صورت روزانه یا هفتگی با زنانی خارج از خانواده نزدیک خود ملاقات می‌کنند، در حالی که ۱۸ درصد هرگز چنین کاری نمی‌کنند.
بخش زنان ملل متحد افزوده است که۹۰ درصد از زنان و دختران افغانستان دچار وضعیت روانی بوده و وضعیت آن‌ها بد یا بسیار بد بوده است.
اکثر زنان اعلام کرده‌اند که وضعیت سلامت روانی آن‌ها ماه به ماه بدتر می‌شود. همچنین هشت درصد از زنان می‌گویند که حداقل یک زن یا دختر را می‌شناسند که تلاش به خودکشی کرده است.
در نظرسنجی‌های این سازمان آمده است، ۶۴ درصد از زنان احساس می‌کنند که به‌تنهایی از خانه خارج شدن برای آن‌ها کاملاً ناامن است، درصدی که در ماه‌های اخیر افزایش یافته و احتمالاً با تصویب این قانون جدید افزایش بیشتری خواهد یافت.
این سازمان گفته است: «وقتی دلیل احساس ناامنی آن‌ها را پرسیدیم، ۷۰ درصد آن را به آزار و اذیت توسط مقامات طالبان نسبت دادند. همه این‌ها در کنار قتل‌های ناموسی، مجازات‌های بدنی، خشونت خانگی، و افزایش مرگ و میر مادران قرار دارد.»
سیما باهوس افزوده است که تنها زنان نیستند که در این محیط رنج می‌برند. داده‌های آنان نشان می‌دهد که مردان نیز وقتی مجبورند زنان را همراهی کنند، احساس امنیت کمتری دارند. بسیاری از مردان نیز مجبور اند نقش محرم برای زنان به دلیل این قوانین ایفا کنند، که این موضوع روابط آن‌ها با همسایگان را تیره کرده و اعتماد و انسجام اجتماعی را از بین برده است.»
در حالی که میلیون‌ها زن و دختر افغانستان از تحصیل محروم شده‌اند، میلیون‌ها پسر در افغانستان در مکتب‌ها تحصیل می‌کنند که فقط از سوی طالبان تأیید شده‌اند و هیچ کس از محتوای این آموزش‌ها طالبان اطلاع ندارد.
پیش از تصویب این قانون جدید طالبان و با وجود خطرات زیاد، زنان افغانستان همچنان به کسب‌وکار، فعالیت در سازمان‌های بهبود جامعه، یا اعتراض به بی‌عدالتی ادامه می‌دادند.
طبق گفته‌های خانم بحوث در سال ۲۰۲۱ نزدیک به ۸۸ درصد از این اعتراضات در فضای باز برگزار می‌شد. تا سال ۲۰۲۲، کمتر از نیمی از آن‌ها در فضای باز بود.
او در ادامه این سخنرانی خود افزود در حال حاضر، ۹۴ درصد از اعتراضات به‌صورت آنلاین برگزار می‌شود، جایی که زنان افغانستان مکان و هویت خود را پنهان می‌کنند.
به گفته آنان قانون جدید طالبان موج تازه‌ای از اعتراضات آنلاین را نیز برانگیخته است، جایی که زنان افغانستان با صورت‌های بدون پوشش و موهای آزاد در اقدامی نمادین علیه این قانون آواز می‌خوانند.
او هشدار داده است که این محدودیت‌ها به تخریب چشم‌اندازهای اقتصادی افغانستان نیز کمک می‌کند.
