به‌دنبال فرستادن نامه وزارت خارجه طالبان به کشورهای اروپایی، یک دیپلومات ارشد کشور به آمو می‌گوید، آلمان و ناروی «سفارتهای افغانستان را به گفتگو و یافتن راه‌حل فنی با طالبان، برای مساله پیش آمده ترغیب» کرده‌اند.
منبع تاکید می‌ورزید که بحث بستن یا واگذاری سفارتهای افغانستان در آلمان و ناروی مطرح نیست، و برخی کشورهای دیگر اروپایی حتا به سفارتهای کشور که از سوی دیپلومات‌های دوره جمهوریت مدیریت می‌شوند گفته‌اند که «نامه اخیر طالبان را نادیده بگیرید و آنان مشروعیت» ندارند.
ظاهرا طالبان پس از ناامیدی از رسمیت‌جهانی، برای به‌دست گرفتن مدیریت سفارتهای کشور در اروپا آستین بالا زده‌اند.
پیش‌تر سه‌‌منبع دیپلوماتیک به‌آمو گفته بودند، وزارت خارجه طالبان به برخی کشورها به‌شمول کانادا، استرالیا و برخی کشورهای اروپایی با فرستادن یک‌نامه هشدار داده بودند که خدمات قنسولی سفارت‌هایی که از سوی دیپلومات‌های دوره جمهوریت مدیریت می‌شوند و با طالبان تعامل ندارند، نزد آنان مشروعیت ندارد.
در این میان، یک دیپلومات ارشد دیگر کشور، در اروپا به آمو می‌گوید که «آلمان از سفارت افغانستان در این کشور خواسته تا با طالبان تعامل» کند.
هر دو منبع تاکید می‌‌ورزند، که ظاهرا دولت آلمان برای اخراج اجباری مهاجران افغانستان که واجد برگشت اجباری‌اند، ترغیب برای تعامل کرده است.
این دو منبع دیپلوماتیک می‌گویند، احتمال دارد آلمان مهاجران افغانستان را که واجد شرایط اخراج اجباری هستند، بر بنیاد یک توافق با ازبیکستان، از راه این کشور به افغانستان برگشت دهد.
طالبان پیش‌تر در ۱۵ اسد سال روان با پخش اعلامیه گفتند که تنها خدمات قونسلی پنج سفارت و قنسول‌گری کشور در اروپا نزد وزارت خارجه طالبان رسمیت دارند.
وزارت خارجه طالبان در ۱۵ اسد ۱۴۰۳ در اعلامیه‌ای گفته است : «پنج کشور در اروپا با داشتن هماهنگی با مرکز از محدودیت‌های فوق مستثنی‌اند و خدمات قونسلی و اسناد آن‌ها مانند سایر نمایندگی‌ها قابل پذیرش است. جنرال قونسلگری افغانستان در شهر مونشن آلمان، سفارت افغانستان در هالند، سفارت افغانستان در اسپانیا، سفارت افغانستان در بلغاریا، سفارت افغانستان در جمهوری چک.»
در این میان، برخی فعالان حقوق بشر با نگرانی از تغییر روی‌کردهای جهانی در برابر افغانستان، از کشورها می‌خواهند تا با مردم افغانستان هم‌صدا شوند، و در مساله افغانستان به موارد حقوق بشری اولویت دهند.
مسعوده کوهستانی، فعال حقوق‌بشر می‌گوید: «سه‌سال است، کشور ما به‌طور خاص، به تروریست‌ها تحفه داده شد، رسماً کشور ما تحت استعمار پاکستان قرار دارد، کشورها حق دارند، سفارتهای دولت گذشته را ترغیب کنند، این برای ما قابل نگرانی است، چون هر روز قانون‌های افراطی و ضد انسانی در کشور ما وضع شده، و حتا صدای زنان را عورت حساب کرده‌اند، ما برای نابودی این تروریستان، از این کشورها خواهش می‌کنیم، با ما هم‌صدا شوند.»
سفارتهای افغانستان در آلمان و ناروی تا هنگام پخش گزارش به پرسش آمو در این مورد پاسخ ندادند.
با گذشت سه‌سال از برگشت طالبان به قدرت، تاکنون هیچ کشوری حاضر نشده تا ساختار سیاسی ایجاد شده از سوی آنان را به رسمیت بشناسد، و برخی سفارتهای کشور به شمول کرسی افغانستان در ملل متحد از سوی دیپلومات‌های دولت پیشین مدیریت و رهبری می‌شوند.
