فقر، بیکاری و آینده ناروشن برخی از جوانان کشور افسرده ساخته است. شماری از جوانان می‌گویند که در شرایط کنونی فشارهای زندگی از توان آنان بالا است و زمینه برای کاریابی آنان نیز وجود ندارد.
آنان می‌گویند که از فقر و بیکاری به ستوه آمده‌اند.
یک باشنده کابل که نمی‌خواهد نام او در این گزارش گرفته شود می‌گوید: «در افغانستان فشار زندگی به حدی زیاد شده است که اگر یک نفر کار کند هشت تن دیگر وابسته به آن است.»
یک باشنده دیگر کابل می‌گوید: «در افغانستان مشکلات زیاد است به اولاد خود رسیدگی نمی‌شود که درس بخواند تحصیل کند به خانواده رسیدگی نمی شود در یک دکان کار می‌کنم دوازده نفر عضو خانواده دارم نمی‌توانم رسیدگی کنم.»
شماری از دختران و زنان می‌گویند که محدودیت‌های طالبان در زمینه آموزش، تحصیل و کار آنان را به افسردگی سوق داده است.
پزشکان می‌گویند که در سال سه پسین شمار افراد مبتلا به افسردگی افزایش یافته است.
یک پزشک روان درمان می‌گوید که بسیاری جوانان به دلیل نبود کار، دختران از دور شدن آموزش و تحصیل و کهن سالان از پرداخت نشدن حقوق بازنشستگی شان افسرده می‌شوند.
ذکریا بارکزی پزشک روان درمان می‌گوید: «در هر دهه چهل بود نظر به موقعیت، حالات و شرایط فرق می‌کند در عصر امروز در جامعه افغانستان بالای هفتاد و پنج درصد افسرده داریم که دلیل‌های آن مختلف است و در سه سال اخیر گراف افسردگی افزایش یافته است.»
برخی از پزشکان کم‌بود مرکزهای روان درمانی را مشکل جدی می‌دانند و می‌گویند که تبعیض جنسیتی، افسردگی و مشکلات روحی و روانی را در میان دختران و زنان افزایش داده است.
شماری از شهروندان می‌گویند که فقر، بیکاری، محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران و در کل شرایط ناروشن زمینه را برای افسردگی فراهم کرده است.
افغانستان در نزدیک به سه سال پسین با بحران اقتصادی روبه‌رو است. همزمان با این بحران، طالبان زنان را از کار در نهادهای مددرسان منع کرده‌اند و دختران بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب نیز محروم شده‌اند.
مقام‌های ایالات متحده و نیز ملل متحد گفته‌اند که محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران یکی از عوامل بحران اقتصادی در افغانستان است.
