سرازیر شدن سیلاب‌ها در بغلان در کنار قربانی گرفتن از مردم، سبب شده است که ده‌ها خانواده بدون سرپناه و در فضای باز زندگی کنند.
این آسیب‌دیدگان می‌گویند که در کنار این که اعضای خانواده‌شان را از دست داده‌اند، خانه و زمین‌های کشاورزی‌شان نیز از بین رفته‌اند و اکنون با یک آینده نا روشن روبهرو هستند.
در این گزارش به زندگی غلام حسین، یکی از آسیب دیدگان سیلاب در ولایت بغلان پرداخته شده است.
بامدادی که اینجا در ولسوالی برکه ولایت بغلان آغاز شده است – ولسوالی که سیلاب همه خوشی‌ها و دار و ندار مردمانش را بلعید.
بدون سرپناه در فضای باز زندگی می‌کنند.
نه آبی برای نوشیدن، نه نانی برای خوردن و نه هم سرپناهی برای زندگی کردن، این بخشی از داستان زندگی این مردمان شده است.
غلام حسین از ساعت‌های نخستین سرازیر شدن سیلاب‌ها در این ولسوالی قصه می‌کند.
غلام حسین، باشنده ولسوالی برکه ولایت بغلان می‌گوید: «سیل ساعت سه بجه بود که رسید و بیرون برآمدیم و طفل‌ها را در یک بلندی نجات دادم وقتی که آمدم حیوانات را نجات بدهم که سیل رسید و چاره نداشتم و من را هم سیل صد متر با خودش برد؛ اما خودم را نجات دادم.»
او می‌گوید که سیلاب زمین‌های کشاورزی‌اش را از بین برد و اکنون با یک آینده نا روشن به سر می‌برد.
غلام حسین می‌افزاید: «این زمین‌هایم است که ما در اینجا هینگ کاشته بودیم که همه‌اش ازبین رفته است و هیچ امکان استفاده از آن وجود ندارد.»
برخی از خانه‌هایی که در این ولسوالی ویران هم نشده‌اند، با وضعیتی وخیم روبهرو شده‌اند.
آمارهای طالبان نشان می‌دهند که تنها در ولسوالی‌های برکه و بغلان مرکزی، ۲ هزار و ۶۶۵ خانه رهایشی ویران یا بگونه قسمی تخریب شده‌اند.
مردم، طالبان را در رسانیدن کمک به کوتاهی متهم می‌سازند و می‌گویند که طالبان در عملیات نجات نیز به آنان کمک چشم‌گیری نکرده‌اند.
