مجله زن گزارش داده است که طالبان از زمان دوباره به قدرت رسیدن شان در افغانستان تا اکنون، ده‌ها فرمان سرکوب‌گرانه صادر کرده‌اند که برای «سرکوب و به حاشیه‌راندن سیستماتیک زنان و دختران» طراحی شده است.
این مجله نوشته است که این احکام عملاً زنان و دختران را از «زندگی عمومی حذف و حقوق اساسی آنان را نقض» کرده است.
مجله زن همچنین نوشته است« «احکام طالبان در واقع زنان و دختران را در وضعیت «آپارتاید جنسیتی» قرار داده است».
لورین اوتس، مدیر اجرایی نهاد «زنان کانادایی برای زنان افغانستان» که مصاحبه‌ای را با این مجله انجام داده است، می‌گوید که طالبان پس از رسیدن دوباره به قدرت، اولین کارشان این بود که «آموزش متوسطه دختران» را تعطیل کنند.
خانم اوتس در این مصاحبه همچنین گفته است: «طالبان با تعطیل کردن سیستم دانشگاهی و مکاتب برای زنان و دختران، یک‌سری از محدودیت‌های دیگر را نیز وضع کردند که تمام جنبه‌های زندگی زنان و دختران را در بر می‌گرفت».
او می‌گوید که طالبان پس از این همه اعمال محدودیت و ممنوعیت، می‌خواهند که زنان به معنای واقعی کلمه در جامعه «نامرئی» باشند و هیچ کجای از زندگی عمومی، زنان دیده نشوند.
مجله زن نوشته است: «زنان افغانستان اکنون در جامعه نامرئی، ناپدید و از جامعه حذف شده‌اند».
این مجله همچنین نوشته است: «طالبان زمانی را تلف نکرده‌اند و دقیقاً همان کاری را که در زمان به دست‌گرفتن قدرت در دهه ۱۹۹۰ در افغانستان انجام دادند، اکنون نیز عملی کرده‌اند. رویکرد آنان نشان می‌دهد تا چه اندازه محدودیت‌های زنان و دختران را در اولویت قرار می‌دهند».
مجله زن افزوده است، یک تصویر «غلط رایج» این است که این محدودیت‌ها حاشیه‌ای هستند؛ در حالی که برای جهان‌بینی و ایدیولوژی «رژیم طالبان مرکزی» هستند.
این در حالی است که طالبان پس از رسیدن دوباره به قدرت در افغانستان، دختران و زنان را از ادامه آموزش بالاتر از صنف ششم و دانشگاه‌ها منع کردند، رفتن زنان و دختران را به حمام‌ها، پارک‌ها، آموزشگاه‌ها، آرایشگاه‌ها ممنوع ساختند و محدودیت‌های دیگری بر طرز پوشش و گشت‌وگذار آنان در اماکن عمومی نیز وضع کردند.
