شماری از خانواده‌ها در کشور می‌گویند که روز نخست عید را توام با ناداری و مشکلا تاقتصادی سپری کردند.
این خانواده‌ها می‌گویند که پولی برای خریدن میوه خشک و لباس عیدی برای کودکان‌شان ندارند.
خیرالنسأ، مادر هفت کودک در جوزجان می‌گوید که کودکانش شب عید را گرسنه صبح کردند.
وی می‌گوید که در هر سه شب، تنها یک شب نانی برای خوردن دارند و تنها می‌تواند برای کودکانش نان و چای فراهم کند.
خیرالنسأ درباره مشکلات‌اش به آمو گفت: «نی به بچه‌ها کالا خریدیم، نی‌آرد است، نی برنج داریم؛ نی روغن است.
خیرالنسأ می‌گوید که او همرا با کودکانش روز عید را نیز با چای تلخ و تکه‌ای نان سپری کرد و توانایی خرید لباس عید و میوه خشک برای کودکانش ندارد.
خیرالنسأ می‌افزاید که شوهرش کشاورز است روزانه کم‌تر از پنجاه افعانی درآمد دارد.
وی گفت: «هفت تا بچه دارم؛ بچه‌هایم کُلش خورد است؛ کار کرده نمی‌توانند. شوهرم از اول کارش خوب بود، حال کار ندارد.»
ابوبکر یازده ساله می‌گوید که پدر و مادرش توانایی خرید مواد درسی را ندارند و از همین‌رو او از مکتب بازمانده است.
ابوبکر، باشنده جوزجان گفت: «دولت به ما کمک کند که مکتب برویم. شیرینی نداریم؛ هیچ چیز نداریم.»
اکنون فراهم شدن زمینه کار و توزیع عادلانه کمک‌ها مهم‌ترین درخواست‌های خیرالنسأ و خانوا‌ه‌اش است.
پیش از این ملل‌متحد بارها هشدار داده که بیشتر از نیمی از جمعیت افغانستان به غذای کافی و بسنده دسترسی ندارد.
در ماه‌های پسین دیگر نهادهای بین‌المللی نیز پیوسته درباره‌ی وضعیت ناگوار بشری در افغانستان ابراز نگرانی کرده‌اند.
