برای سومین روز پی‌هم، در چارچوب مجمع عمومی ملل‌متحد رایزنی‌ها روی آپارتاید جنسیتی جریان دارند. برخی از کشورها و نهادهای حقوق بشری به دنبال جاگرفتن تبعیض نظام‌مند جنسیتی در کنوانسیون جنایت در برابر بشریت اند.
ملل‌متحد، اتحادیه اروپا و برخی کشورها در کنار زنان معترض افغانستان، سیاست‌های سخت‌گیرانه طالبان در برابر زنان و دختران را آپارتاید جنسیتی خوانده‌اند.
برخی از جنبش‌های اعتراضی زنان در برابر طالبان امروز بار دگر خواستار رسمیت‌شناسی تبعیض برمبنای جنسیت شدند.
همزمان با این، دیدبان حقوق بشر می گوید، نبود کارشیوه پاسخگویی جنایات، وضعیت حقوق بشری در افغانستان را بدتر ساخته است.
به شمول امروز [چهارشنبه] سه روز پی‌هم در چارچوب مجموع عمومی ملل‌متحد روی آپارتاید جنسیتی و جنایت در برابر بشریت رایزنی جریان دارد.
تاکنون دست‌کم ۹ کشور بحث تبعیض برمبنای جنسیت را بالا کشیده و در پی جاگرفتن آن در کنوانسیون جنایت در برابر بشریت استند؛ کنوانسیونی که کدهای آن متهمان را به پاسخگویی می‌کشاند.
در بیش از دونیم سال حاکمیت طالبان، سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ی بر زنان اعمال شده‌اند؛ آنچه که زنان افغانستان، ملل متحد، اتحادیه اروپا، برخی کشورها و نهادهای حقوق بشری آپارتاید جنسیتی خوانده‌اند.
دیدبان حقوق بشر می‌گوید، در نبود یک کارشیوه ملل‌متحد برای پاسخگویی در برابر جنایات، وضعیت حقوق بشری در افغانستان رو به وخامت است.
هیدر بار، معاون بخش زنان دیدبان حقوق بشر می‌گوید: «ما خواستار یک کارشیوه پاسخگویی جدید که از سوی ملل متحد حکم شود، شده‌ایم که شواهدی که می‌تواند برای پیگرد قانونی استفاده شود، را جمع‌آوری و حفظ کند. متأسفانه، در طول چند سال گذشته، ما شاهد هیچ پیشرفتی در راستای تحقق این درخواست نبوده‌ایم.»
زنان معترض افغانستان در دونیم سال، بیش از هر کس دگر در جهان از اعمال تبعیض نظام‌مند جنسیتی از سوی طالبان گفته‌اند و خواستار به رسمیت‌شناسی آن هم‌چون جنایت در برابر بشریت‌اند. حتا امروز هم برخی از جنبش‌های اعتراضی زنان در خبرنامه‌هایی می‌گویند که باید راهی برای پاسخگو قراردادن طالبان کشیده شود.
مریم، یکی از باشندگان کابل در این باره به آمو گفت: «روز افزون محدودیت‌های طالبان بر زنان بیش‌تر می‌شوند و خواست ما این است که حقوق زنان باید برای شان داده شود.»
برخی از حقوق‌دانان می‌گویند که آپارتاید جنسیتی برای نخستین‌بار از سوی طالبان اعمال شده و از همین‌رو در اسناد بین‌المللی پیش از این جرم‌انگاری نشده بود.
غلام فاروق علیم، استاد دانشگاه در این باره چنین نظر دارد: «تنها راهی که وجود دارد این است که باید آپارتاید جنسیتی همانند آپارتاید نژادی به رسمیت شناخته شود و جرم بین‌المللی شناخته شود تا دادگاه‌های بین‌المللی صلاحیت پیدا کنند تا مرتکبان جنایت آپارتاید جنسیتی را مورد پیگرد قرار بدهند.»
افغانستان زیر اداره طالبان تنها کشوری در جهان است که زنان در آن از آموزش و کار محروم هستند و با محدویت‌های شدید اعمال‌شده از سوی طالبان روبه‌رو اند.
جامعه جهانی پیوسته خواهان رفع تمام این محدودیت‌ها شده؛ اما طالبان تاکنون از هیچ سیاست خود عقب نرفته‌اند.پ
برعکس، هبت‌الله آخندزاده رهبر طالبان گفته است که در برابر ارزش‌های مردم‌سالاری می‌جنگد و ممکن زنان هم‌چنان سنگسار و با دره زده خواهند شد.
