شماری از باشندگان ولایت کندز می‌گویند که در ماه رمضان بهای موادخوراکی افزایش پیدا کرده و آنان این مواد را گران‌تر از گذشته خریداری می‌کنند.
این باشندگان می‌گویند که در بهای موادخوراکی، اکنون از ۳۰ تا ۵۰ افغانی افزایش آمده است.
محمد، باشنده کندز می‌گوید: «در دیگر کشورها وقتی رمضان می‌رسد، قیمت‌ها ارزان می‌شوند و تخفیف پیدا می‌کنند؛ اما در کشور ما تجارها در رمضان قیمت‌ها را دو برابر می‌سازند».
این باشندگان می‌گویند که بهای موادخوراکی در حالی بیش‌تر شده است که آنان کار و در آمد همیشگی ندارند.
عزیز خان، باشنده کندز می‌گوید: «در بازار قیمت‌های همه چه بلند رفته است».
گفته می‌شود که اکنون بهای پنجاه کیلو گرام آرد در بازارهای کندز، ۱۶۵۰ افغانی است؛ در حالی که این قیمت یک هفته پیش از ماه رمضان، ۱۶۳۰ افغانی بود.
هم‌چنبن، بهای ۲۴ کیلو برنج، از ۲۵۷۰ افغانی در ماه‌های گذشته به ۲۶۵۰ افغانی در رمضان رسیده است. بهای هفت کیلو بوره از ۴۶۰ افغانی به ۴۸۰ افغانی افزایش یافته است. هم‌چنین بهای ۱۴کیلو روغن از ۱۴۲۰افغانی به ۱۴۵۰ افغانی رسیده است.
میلاد، باشنده کندز می‌گوید: «مردم کندز به‌شمول خودم نمی‌توانند خرچ و مصرف خود را تامین کنند».
محمد رفیق، باشنده دیگر کندز می‌گوید: «اینان (فروشندگان) یک چارک رومی که ۵۰ افغانی بود را به ۱۰۰ افغانی افزایش داده‌اند. همه موادخوراکی قیمت شان بلند رفته است».
در این میان دکان‌داران می‌گویند که موادخوراکی را از بازرگانان با نرخ بلند دریافت می‌کنند و روی همین ملحوظ ناگذیر اند که قیمت فروش را نیز افزایش بدهند.
محمد خان، دکان‌دارد می‌گوید: «نرخ‌ها زیاد تغییر نکرده و در ماه رمضان، فقط بهای برخی از اقلام افزایش پیدا کرده است. از تجارها می‌خواهیم که قیمت‌ها را زیاد بلند نکنند. اگر آنان به ما ارزان بفروشند ما نیز ارزان می‌فروشیم».
در همین حال مسئولان در اطاق تجارت و سرمایه‌گذاری کندز می‌گویند که طالبان برای فروشندگان موادخوراکی، نرخ‌نامه تعیین کرده‌اند و هیچ کسی اجازه سرپیچی از آن را ندارد.
یکی از این مسئولان در اطاق تجارت کندز می‌گوید: «مواد اولیه در این ولایت زیر نظر کمیسیون تعیین‌شده از سوی طالبان فروخته می‌شود و اگر کسی اضافه ستانی کند، به او جزا داده می‌شود. در مرحله اول و دوم، توصیه است».
بهای موادخوراکی در حالی افزایش یافته است که بر بنیاد گزارش اخیر ملل متحد، بیش‌تر از پنجاه درصد از شهروندان افغانستان به غذای بسنده دست‌رسی ندارند.
