در روز نخست ماه حمل ۱۴۰۳ هجری خورشیدی، سال نو آموزشی در بخش های سرد سیر کشور آغاز شد، اما دختران بالاتر از صنف ششم همچنان از دایره محرومیت از آموزش نتوانستند بیرون شوند.
امروز سال نو آموزشی در بخش های سرد سیر کشور آغاز شد. اما طالبان برای سومین سال پیهم مکتب‌ها را به روی دانش آموزان دختر بالاتر از صنف ششم بسته نگه‌داشتند. در این همایش در کابل که در آن هیچ زن و دختری حضور نداشتند، مقام های طالبان سخنی هم در باره آموزش دختران بر زبان نیاوردند.
سه ساله‌گی سایه‌ای محرومیت آموزش بر سر دختران، گویی تار و بود جامعه را نیز فرا گرفته است چنان‌که به گفته ملل متحد بیشترین آسیب آن به زنان و خانواده‌ها وارد شده است. تا جایی‌که دسترسی زنان در روستاها و شهرها به پزشکان زن کاهش یافته‌است.
از سوی هم در محرومیت از آموزش زنان و دختران، اینجا سرپرست وزارت معارف طالبان از بهر دست یابی به خود کفایی بر بهتر شدن«کیفیت» آموزش‌های عصری تاکید می‌کند.
هیچ یکی از مقام‌های طالبان در باره آموزش دختران چیزی نمی گویند، معاون رییس وزیران طالبان بر بهبود نصاب آموزشی تاکید می ورزد.
دخترانی که از ادامه آموزش محروم شده اند، تنها یک خواست دارند؛ این که بار دیگر دروازه های مکتب ها به روی شان گشوده شوند تا زندگی برای شان بار مفهومی پیدا کند.
بیش از ۹۰۰ روز است که دختران اجازه رفتن به مکتب را ندارند.
بر بنیاد اطلاعاتی که ملل متحد سال‌پار پخش کرده است با بسته شدن مکتب‌ها به روی دختران، بیشتر از یک میلیون دانش آموز دختر از آموزش محروم شده‌اند.
امسال نیز دانش آموزانی به این شمار افزوده شدند که سال پار صنف ششم را به پایان رسانیده بودند و امسال صنف هفتم را آغاز می‌کردند.
طالبان پس از بازگشت دوباره به افغانستان مکتب‌های دخترانه را تا «اطلاع ثانوی» مسدود بستند. با وجود فشارهای جهانی، آنان همواره گفته‌اند کار بر تغییر لباس دانش آموزان دختر، تغییر نصاب آموزشی در مطابقت با «قوانین شرعی و سنتی افغانستان» و فرهنگ از علت‌های مهم بسته ماندن مکتب‌ها اند و رای‌زنی رهبری طالبان برای بازگشایی مکتب‌ها ادامه دارد.
رای‌زنی که سه سال را در بر گرفته و ظاهرا تاکنون به نتیجه‌ای نه انجامیده است.
