شماری از زنان کشاورز می‌گویند که امسال با بارش برف و باران می‌توانند به کشت انواع مختلف سبزیجات و غله‌جات بپردازند. اما آنان می‌گویند که با کمبود تخم‌های اصلاح شده، کودهای کیمیاوی و وسایل زراعتی روبه‌رو هستند.
این زنان کشاورز از نهادهای مددرسان می‌خواهند به آنان کمک کنند. فریبا، یکی از این کشاورزا، از بام تا شام در باغ و کردهای سبزیجات سرگرم کار است. وی سه سال است که کشاورزی می‌کند و از این رهگذر هزینه خانواده ۱۴نفری‌اش را تامین می‌کند.
فریبا می‌گوید: «خودم کتی اولادهایم، کتی همه همینجا میایم، کار می‌کنیم. دخترهایه همراه اولادهایم؛ همه‌اش همکاری می‌کنیم. در فروش‌اش هم اولادهایم همرایم همکاری می‌کند. یک فامیل ۱۴ نفری هستیم. البته مسوولیت فامیل ۱۴نفری به دوش خودم است. از طریق همی ترکاری و کشت زراعت به پیش می‌بریم.»
بارش برف و باران وی و دیگر کشاورزان زن را امیدوار ساخته است. آنان می‌گویند امسال زمین‌های‌شان بیشتر حاصل خواهد داد و با آن درآمدشان نیز بیشتر خواهد شد.
فریده، کشاورز می‌گوید: «مشکلات عمده ما کمبود آب است، کمبود تخم‌های اصلاح شده است. کمبود کود کیمیاوی است و همچنان کمبود وسایل در بخش زراعت است. ما خواهشمند هستیم که برای ما همکاری شود و به همین کم‌بودی های ما رسیدگی شود که ما کارهای خودرا بهتر انجام دهیم.»
شماری از زنان کشاورز می‌گویند که کمبود تخم‌های اصلاح شده، نبود کودهای کیمیاوی و وسایل زراعتی از چالش‌های عمده فرا راه آنان است.
وحیده درباره چالش‌هایش می‌گوید: «تقریباً یک جریب زمین را ما کشت‌وکار می‌کنیم. گندنه است، پالک است و ملیچه است و غیره می‌باشد. وسایل زراعتی بسیار ضرورت داریم و تخم‌های اصلاح شده ضرورت داریم.» این کشاورزان نبود بازار فروش برای فرآورده‌های شان را بزرگترین مشکل فراه راه شان می‌دانند. پس از بازگشت طالبان به قدرت شماری از زنان برای تامین هزینه‌های خانواده‌های شان به کشاورزی رو آورده‌اند.
