جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا می‌گوید که جهان نباید افغانستان را فراموش کند، چون در این کشور آپارتاید یا تبعیض جنسیتی وجود دارد.
آقای بورل در یک نشست خبری در شورای امنیت ملل متحد، با اشاره به وضعیت افغانستان و بحران‌های موجود در افریقا گفت که جهان باید ظرفیت خود را برای پیش‌گیری و حل این بحران‌ها افزایش دهد.
هم‌زمان با این، ملل‌متحد به ابتکار نمایندگی همیشگی ایرلند در ملل‌متحد در چتر یک نشست خبری، گفتمانی را در مورد وضعیت زنان و دختران در افغانستان برگزار کرد.
فوزیه کوفی، اصیلا وردک، فاطمه گیلانی و ناهید سرابی در این نشست حضور داشتند، و چه‌گونه‌گی تعامل جهان با طالبان، اجماع جهانی برای حل مسئله افغانستان و وضعیت زنان و دختران در کشور، از محورهای مهم این نشست بودند.
به‌دنبال نگرانی‌ها از وضعیت بد حقوق‌بشری، به‌ویژه محدودیت‌های سخت‌گیرانه طالبان در برابر زنان و دختران، این‌‌جا مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در یک نشست خبری در شورای امنیت ملل‌متحد، می‌گوید در افغانستان آپارتاید یا تبعیض جنسیتی وجود دارد و به همین دلیل نباید این کشور فراموش شود.
جوزپ بورل گفت: «درگیری‌های فراموش شده را فراموش نکنید. افغانستان را فراموش نکنید که در آن آپارتاید جنسیتی وجود دارد. آن‌چه را که در آفریقا، سودان و سومالی در حال رخ دادن است، فراموش نکنید».
هم‌زمان با این، گفتمانی در چتر یک نشست خبری به ابتکار نمایندگی همیشگی ایرلند در ملل‌متحد پیرامو‌ن وضعیت زنان و دختران افغانستان هم‌چنان به روز سه‌شنبه (۲۲ حوت ۱۴۰۲) برگزار شد.
کایت مک‌بین می‌گوید: «دست‌یابی به برابری جنسیتی در افغانستان نه تنها برای رشد اقتصادی بلکه برای صلح و ثبات نیز مهم است. ایرلند نگرانی‌های زنان افغان را شنیده و برای همرسانی نگرانی‌های آنان زمینه سازی می‌کند».
اصیلا وردک، مسئول عمومی بخش ملل‌متحد وزارت خارجه دولت پیشین در این نشست از شورای امنیت ملل‌متحد و کشورهای منطقه می‌خواهد تا در مسئله افغانستان یک‌دست باشند.
اصیلا وردک، مسئول عمومی بخش ملل‌متحد وزارت خارجه دولت پیشین در این نشست گفت: «متاسفانه شورای امنیت و ملل‌متحد در قبال افغانستان کامل یک صدا نیست. به عنوان یک زن افغان، من از شورای امنیت ملل‌متحد می‌خواهم تا حداقل در مورد افغانستان هم‌صدا باشید. هم‌چنان کشورهای منطقه نیز باید هم‌صدا باشند، زیرا هراس‌افگنی در حال گسترش است».
ناهید سرابی معین وزارت مالیه در دولت پیشین، می‌گوید که حذف زنان و دختران از جامعه پیامد زیان‌باری بر چرخ و رشد اقتصادی افغانستان دارد.
ناهید سرابی گفت: «این مساله فقط مربوط حالا نیست، بلکه مربوط به آینده است. ده سال بعد را تصور کنید. زنان از آموزش محروم شده اند. چه کسی در مورد نقض حقوق زنان در آینده سخن می‌گوید؟ اگر داکتران زن، انجنیران، و سایر کارمندان زن در بخش اقتصاد نباشد؛ چه‌گونه از پیشرفت اقتصادی می‌شود حرف زد».
اما چگونگی تعامل جهان با طالبان، از موارد اختلافی میان برخی شرکت‌کنندگان بود. فوزیه کوفی عضو هیئت گفت‌وگو‌کننده دولت پیشین با طالبان، تعامل جهان با طالبان را «یک اشتباه» توصیف می‌کند.
فوزیه کوفی می‌گوید: «در حال که زنان از خانه‌های شان بیرون شده نمی‌توانند، رهبران طالبان اما با طیاره‌های شخصی به نشست‌ها شرکت می‌کنند. به فکر من تعامل جامعه بین‌المللی با طالبان به مثابه عشق یک‌طرفه است. نه تنها حالا بلکه از اول جامعه جهانی با طالبان تعامل یک‌طرفه را آغاز کرده بود و از همین جا امور کشور پاشید».
در این میان، فاطمه گیلانی که عضو دیگری از هیئت گفت‌وگو کننده دولت پیشین با طالبان بود، می‌گوید که جز تعامل با طالبان راه دیگری نیست.
وی افزود: «فکر می‌کنم در شرایط کنونی, تعامل تنها راه است. این تعامل باید حقوق زنان را جدی مورد توجه قرار دهد و به آنان اجازه داده شود. اگر کسی می‌گوید تعامل با طالبان راه نیست، برایم بگوید چه راه دیگری است».
طالبان با برگشت به قدرت، در دو سال و هفت ماه پسین، محدودیت‌های سخت‌گیرانه‌ای را در برابر زنان وضع کرده‌اند.
– محرومیت از حق آموزش؛
– محرومیت از حق کار در نهادهای بین‌المللی؛
– محرومیت از حق گشت‌وگذار؛
– محرومیت از حق کار در مشاغلی مانند آرایشگاه و فعالیت‌های بازاری؛
فعالان حقوق‌بشری پیوسته این محدودیت‌‌ها را مصداق آپارتاید یا تبعیض جنسیتی دسته‌‌بندی کرده‌اند. طالبان اما پیوسته گفته‌‌اند که حقوق زنان و دختران در کشور تامین شده است.
