با نزدیک شدن به آغاز سال تعلیمی جدید، شهروندان در بخش‌های مختلف کشور خواهان بازگشایی مکتب‌ها برای دختران هستند.
این درخواست در حالی مطرح می‌شود که ادامه بسته بودن مکتب‌های دخترانه به عنوان یک تهدید برای آینده افغانستان تلقی می‌شود.
باشندگان پایتخت می‌گوید که تحصیل و آموزش برای دختران حقی بنیادین است و جامعه به شدت به زنان و دختران تحصیل‌کرده نیاز دارد.
مرسل، یکی از باشندگان کابل می‌گوید: «جامعه برای دستیابی به پزشکان زن و پیشرفت، به دختران تحصیل‌کرده نیاز دارد.»
در حالی که فقط چند روز به آغاز سال تحصیلی باقی مانده، طالبان هنوز هیچ تصمیمی برای بازگشایی مکتب‌های برای دختران بالاتر از صنف ششم نگرفته‌اند. این محدودیت‌های آموزشی از سوی بسیاری از باشندگان کابل به عنوان مانعی برای توسعه و پیشرفت کشور دیده می‌شود.
نجم‌الدین، باشنده کابل، تأکید می‌کند: «ما می‌خواهیم که در سال تحصیلی جدید، مکتب‌های و دانشگاه‌ها برای خواهران و بانوان عزیز ما باز شود.»
با وجود فشارهای بین‌المللی، دختران همچنان از آموزش محروم مانده و بیش از ۹۰۰ روز از تحصیل دور بوده‌اند. مانس انتونیس، مدیر گزارش نظارت بر آموزش جهانی ملل متحد، در گفتگو با فرانس ۲۴، تبعیض جنسیتی و فقر را به عنوان دو عامل اصلی محرومیت دختران از آموزش معرفی کرده است.
شماری از این دختران می‌گویند که از بسته ماندن مکتب‌ها و سرنوشت ناروشن رنج می‌برند و طالبان نباید بار دیگر در سال آموزشی جدید آنان را رفتن به مکتب منع کنند.
نجوا، دانش‌آموز می‌گوید: «ادامه بسته ماندن مکتب‌های دختران برای آینده افغانستان بسیار زیان آور است می خواهیم که در سال جدید تعلیمی مکتب را به روی دختران باز کند.»
عدم دسترسی به آموزش برای دختران تأثیرات منفی بر جنبه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جامعه خواهد داشت. شماری از خانواده‌ها نیز از مشکلات روحی و روانی ناشی از این محرومیت برای دختران‌شان گزارش داده‌اند، که در برخی موارد به ازدواج‌های اجباری منجر شده است.
