چاینکی از سال‌های دور بدینسو، همچون غذای خوشمزه و پرطرفدار در افغانستان، اصالتش را در میان مشتریانش حفظ کرده است.
آشپزان کندزی که در پختن غذاهای وطنی شهرت دارند، در پختن چاینکی نیز مهارت‌های کافی دارند.
پهلوان حبیب‌الله یکی از آشپزان چاینکی در شهر کندز است. او می‌گوید رستورانش مشتریان زیادی دارد که بسیاری از روزها حتا جایی برای نشستن و پذیرایی آنها نمی‌ماند.
کهن‌سالان می‌گویند با وجودی‌که چاینکی در تارو‌پود آنها جا گرفته است، اما دیده می‌شود که این‌روزها جوانان و نوجوانان نیز دل‌بسته‌ی این غذای خوشمزه باستانی شده‌اند.
در گوشه‌‌ای از شهر کندز، بامداد دیگری برای حبیب‌الله آغاز می‌شود، او را بسیاری‌ها در این شهر به نام پهلوان حبیب می‌شناسند.
طعم و بوی خوش چاینکی او، اشتهای هر ره‌گذری را تحریک می‌کند.
از چاینکی همچون شوربای مخصوصی یاد می‌شود که مردمان ترکمن در پختن آن مهارت ویژه‌‌ای دارند و پهلوان حبیب یکی از آنان است.
حبیب‌الله آشپز می‌گوید: «تقریبا از این کار و وظیفه ما ۲۸ سال می‌شود و من ۴۴ سال سن دارم. در گذشته پدرم چاینکی پخته می‌کرد و همین کار ما شده است».
این جوش‌و‌خروش چاینکی‌ها، روزانه پای بیش از پنج‌صد مشتری را به اینجا می‌کشاند؛ مشتریانی که عمریست مشام به بوی چاینکی بسته‌اند و دهان به طعم آن گشوده‌اند.
محمد نعیم موسی‌خیل باشنده کندز می‌گوید: «در هر هوتل چاینکی است؛ اما چاینکی این هوتل یک لذت خاص دارد، چرا که مردم ترکمن در آماده‌ساختن غذای چاینکی بسیار مهارت دارند. اگر اینجا تا ساعت‌های دوازده‌و‌نیم‌بجه برسی چاینکی است، اما اگر ساعت یک پس از چاشت بیایی، چاینکی‌اش تمام شده است».
اما کهن‌سالان تنها مشتریان چاینکی نیستند؛ این روزها جوانان نیز با شور و شوق، دلبستگی‌شان را به این غذای سنتی نشان داده‌اند.
اکبر شیرزی باشنده کندز می‌گوید: «مردم زیاد به خوردن چاینکی می‌آیند به اینجا و بسیار بیروبار می‌باشد و جایی برای نشستن هم نمی‌باشد».
مسافر که باشنده کندز است به آمو می‌گوید: «مشتری ده‌ساله این هوتل هستم؛ خصوصا در وقت زمستان و در سرما مردم اینجا بیشتر به چاینکی‌خوردن می‌آیند».
نورالله باشنده کندز می‌گوید: «ساعت‌های یازده بجه شروع میشه، اگر ساعت یک و یک‌ونیم بیایی، چاینکی پیدا نمی‌شود، این‌طور یک چاینکی نامی است».
کم‌‌از‌کم سه تا چهارساعت زمان می‌برد تا این چاینکی آماده شود.
شیوه سنتی پذیرایی این رستوران از مردم، در واقع پلی میان حال و گذشته زده است؛ شیوه‌‌ای که در درازای این‌همه سال، نه تنها از طرف‌داران این غذای سنتی نکاسته، که طعم خوش و طبع گرم آن، دل‌های بیشتری را به خودش گرم ساخته است.
