شماری از خانواده‌های اخراج‌شده از ایران از چالش‌های فراراهشان در فصل سرد زمستان شکایت دارند.
اعضای یکی از این خانواده‌ها که در ولایت نیمروز به سر می‌برند، می‌گویند که تمام دار‌و‌ندارشان را فروختند و به ایران پناه بردند؛ اما از سوی پولیس آن کشور اخراج شدند و اکنون در نبود سرپناه مناسب در وضعیت بد اقتصادی زندگی می‌کنند.
جمیله که همراه با خانوده‌اش از ایران اخراج شده است، اکنون در گوشه‌‌ای از ولسوالی چخانسور ولایت نیمروز به سر می‌برد.
او که به حرفه خیاطی مشغول است، مخارج خانواده ۵ نفری‌اش را تامین می‌کند.
جمیله به آمو گفت: «یک وعده غذا اگر غلورتروش باشد یا قروتی، ده وعده دیگر هر چیزی باشد می‌خوریم. یک وعده گوشت مرغ می‌خوریم، گوشت گوسفند که اصلا میسر نمی‌شود. ما بیخی درمانده هستیم. یک وعده زردک باشد یک وعده شلغم باشد؛ همین‌ها است خرج ما، گاو و مال نداریم».
پدر بزرگ این خانواده که یکی اخراج‌شدگان از ایران است، از بیماری چشم رنج می‌برد.
عبدالغفور در باره‌ی مشکلاتش می‌گوید: «غذای که دل ما هوس کند به کُلی نیست. شکم ما به یک لقمه نان مناسبی ضرورت دارد که میسر نمی‌شود».
در کنار چالش‌های اقتصادی و فقر، محروم‌ماندن دخترانش از آموزش، جمیله را بیش‌تر نگران ساخته است.
او می‌گوید: «خدا کند که به یک جای برسد. درس خود را بخواند و در آینده یک چیزی شود. از مکتب مانده است و حالا نمی‌تواند که به مکتب برود».
وضعیت این خانواده نمونه‌‌ای از اوضاع بد زندگی اخراج‌شدگان از ایران و پاکستان است.
طالبان می‌گویند که به گونه‌ی میان‌گین، روزانه دوهزار شهروند افغانستان از ایران به کشور بازگشت می‌کنند و یا هم اخراج می‌شوند.
این در حالی است که وزارت داخله ایران گفته است که نزدیک به ۵ میلیون شهروند افغانستان در ایران زندگی می‌کنند.
