سرپرست وزارت مهاجران و عودت‌کنندگان طالبان به این باور است که تفاوت میان «مدرسه» و «دانشگاه» وجود ندارد
این مقام طالبان ساخت مدرسه‌ها را مسئولیت همه می‌داند و می‌افزاید که مدرسه‌ها باعث پیشرفت کشور و تقویت نظام اسلامی می‌شوند.
از سویی‌هم، برخی از دانشجویان دختر که طالبان آنان را از دسترسی به حق تحصیلات عالی (دانشگاهی) محروم ساخته‌اند، تاکید می‌ورزند که مدرسه هرگز نمی‌توانند جای‌گزین دانشگاه باشد.
طالبان در بیشتر از دو سالی که به قدرت رسیده‌اند، بر ساخت‌وساز مدرسه، به‌خصوص «مدرسه‌های جهادی» توجه خاصی داشته‌اند.
بر بنیاد آمار رسمی وزارت معارف طالبان، در بیش از دو سال گذشته، شمار مدرسه‌های دینی پنج برابر افزایش یافته است و در حال حاضر بیش از ۶ هزار و ۶۰۰ مدرسه در افغانستان فعالیت دارند.
به تازگی وزیر امور مهاجران و عودت‌کنندگان طالبان که در ولایت خوست سخن می‌گفت، تاکید کرده است که تفاوتی میان مدرسه و دانشگاه وجود ندارد و افزود که مدرسه‌سازی از مسئولیت همگانی است.
خلیل‌الرحمن حقانی وزیر امور مهاجران و عودت‌کنندگان گفت: «مدرسه‌ها مرکزهای دین هستند و ساخت آن بر عهده همه‌ی ماست. مدرسه و دانشگاه یکی هستند و هر دو برای پیشرفت کشور و تقویت نظام اسلامی لازم است».
اما پرسش بنیادین این است که در شرایط کنونی و با توجه به پیشرفت‌های علم و فن آوری، آیا می‌شود که مدرسه و دانشگاه را یکی دانست؟
طالبان در چوکات وزارت معارف، بخش مستقلی زیر نام ریاست عمومی مدرسه‌های جهادی ایجاد کرده‌اند و تا به‌حال سنگ تهداب چندین مدرسه را در ولایت‌های فاریاب، پنجشیر، نورستان، کابل و دیگر بخش‌های افغانستان گذاشته‌اند.
در حالیکه طالبان مانع رفتن دختران به مکتب و دانشگاه شده‌اند، اما وزارت معارف از رفتن دختران به مدرسه استقبال کرده و بارها گفته است که دختران مجاز هستند که در هر سنی به مدرسه بروند.
برخی از دانشجویان دختر از این سیاست طالبان انتقاد می‌کنند و می‌گویند که مدرسه نمی‌توانند جای‌گزین دانشگاه باشد.
این در حالی است که وزارت معارف طالبان شمار مدرسه‌های روستایی را پنج هزار باب اعلام کرده و گفته است که در این مدرسه‌ها، در کنار علوم دینی، علوم جدید نیز آموزش داده می‌شود.
برخی از استادان دانشگاه و شماری از دانشجویان نگران تبدیل‌شدن مکتب و دانشگاه به مدرسه هستند و تاکید می‌ورزند که بی توجهی به دانشگاه و مکتب، سبب عقب‌ماندگی جامعه خواهد شد.
