برخی از زنان تجارت‌پیشه از نبود بازار برای فروش فرآورده‌های‌شان نگران هستند. این زنان می‌گویند که محدودیت‌های طالبان بر کاروبار‌شان اثرات بدی گذاشته و از فروش فرآورده‌های آن‌ها کاسته است.
رقیه دانش‌جوی دیپارتمنت زبان و ادبیات دانشگاه کابل بود که پس از بسته‌شدن دانشگاه‌ها به روی دختران، به تجارت‌های کوچک رو آورده است.
او به تولید و فروش لباس و دیگر فرآورده‌های دستی مشغول است.
این دانشجو اما تاکید می‌ورزد که نبود بازار، کاروبارش را با چالش روبه‌رو ساخته است.
رقیه می‌گوید: تمام روز اینجا هستیم؛ از نه بجه تا شام، اما درآمد ما نسبت به مردان خیلی پایین است. بیشتر از مردان خریداری می‌شود. نمی‌فهمم؛ مصارف خانه همه‌اش به دوش خود ما است. ما از مجبوری کار می‌کنیم».
برخی از زنان تجارت‌پیشه از سیاست‌های طالبان در برابر زنان انتقاد می‌کنند و می‌گویند که این محدودیت‌ها حتا بر کاروبار و تجارت‌شان اثرات بدی گذاشته است.
شماری از زنان تجارت‌پیشه می‌افزایند که طالبان برای تجارت‌های کوچک، سهولتی ایجاد نکرده‌اند.
نرگس، یکی از همین زنان متشبث است که می‌گوید: «من صنف دهم مکتب بودم که مکتب‌ها به روی ما بسته شد؛ نتوانستم درس بخوانم. همراه هزینه بسیار کم، کار شخصی را شروع کردم؛ چیزی‌که توقع دارم اینجا کار می‌کنم، روزانه به دست آورده نمی توانیم».
تازه‌ترین گزارش برنامه توسعه‌ای ملل متحد در سال ۲۰۲۴ میلادی نشان می‌دهد که محدودیت‌های طالبان بر کار زنان، ۶۰۰ میلیون تا یک میلیارد دالر به اقتصاد افغانستان زیان رسانده و شماری از مشاغل زنانه در این کشور را نزدیک به ۵۰ درصد کاهش داده است.
