دخترانی دانش‌آموز دلیل افزایش ازدواج‌های اجباری را محدودیت‌های طالبان بر آموزش و بسته‌شدن مکتب‌ها می‌دانند.
در این گزارش، آمو یک دانش‌آموز صنف دهم که از سوی خانواده‌اش به گونه‌ی اجباری به ازدواج داده شده را به تصویر کشیده است.
دایره پیامد‌های ناگوار محرومیت‌های دختران از آموزش، با گذشت هر روز بزرگ‌تر می‌شود. یکی از این پیامد‌ها، ازدواج اجباری برخی از این دانش‌آموزان است.
فاطمه یکی از این قربانیان است و او صنف دهم مکتب بود که طالبان از ادامه‌ی آموزش، محرومش کردند. هنگامی که خانه‌نشین شد، خانواده‌اش او را ناگزیر ساختند؛ تا با یک مرد کهن‌سال ازدواج کند.
او می‌گوید که همه درها به رویش بسته شد و راهی جز تن دادن به این «ازدواج اجباری» نداشت.
این دانش‌آموزان دختر، طالبان را مقصر اصلی تن دادن شان به ازدواج‌های اجباری می‌دانند و می‌گویند که در محرومیت از آموزش، زندگیِ‌شان تباه شده است.
روان‌شناسان می‌گویند که پس از به قدرت رسیدن دواره‌ی طالبان و بسته‌شدن دروازه‌های مکتب‌ها به روی دختران، شمار بیماران روحی و روانی در کشور افزایش یافته است و بیش‌تر این بیماران را دخترانی تشکیل می‌دهند که از مکتب دور مانده‌اند و در گوشه‌ی خانه به سر می‌برند.
به باور این روان‌شناسان، خانواده‌ها برای جلوگیری از این مشکل، دختران‌شان را ناگزیر و با اجبار به ازدواج وادار می‌کنند.
بازرس ویژه ایالات متحده در گزارش تازه‌اش گفته است که ازدواج‌های اجباری در افغانستان، یکی از جدی‌ترین نگرانی ها شمرده می‌شود.
بر بنیاد آمارهای سیگار، ۳۵ درصد دختران در افغانستان پس از سال ۲۰۲۱ میلادی، پیش از رسیدن به سن ۱۷ یا ۱۸ سالگی، ناگزیر به ازدواج اجباری می‌شوند.
