بانک جهانی در گزارشِ جدید خود زیر نام «چشم‌انداز اقتصاد جهان» گفته است که نرخ فقر در افغانستان هم‌چنان بالاست و خانواده‌های فقیر در سال ۲۰۲۴ افزایش خواهند یافت. بر بنیاد داده‌های بانک جهانی، سهم سوءتغذیه با توجه به افزایش جمعیت در شش کشور به شمول افغانستان، از سال ۲۰۱۹ میلادی به این‌سو، گراف صعودی را پیموده است. در گزارش بانک جهانی از افزایش نبود مصونیت غذایی در افغانستان هشدار داده شده است.
بانک جهانی در گزارش تازه‌ی خود از کُندی تولید ناخالص داخلی جهان در سال ۲۰۲۴ ابراز نگرانی کرده است. این بانک جزئیات میزان تولید ناخالص داخلی کشورهای جهان را پخش کرده است. در این گزارش اما درباره‌ی جزئیات و میزان تولید ناخالص داخلی افغانستان چیزی نیامده است.
این بانک به علت درجه‌ی بالای ابهام از اوضاع موجود اقتصادی افغانستان، درباره‌ی تولید ناخالص داخلی کشور جزئیاتی پخش نکرده است؛ آن‌چه که ظاهراً بحران شدید در وضعیت اقتصادی افغانستان را نشان می‌دهد. بحرانی که مانع بزرگ‌ترین نهاد جهانی از بهر پرداختن به جزئیات وضعیت اقتصادی افغانستان شده است.
اما این بانک گزارش داده که میزان فقر در سال ۲۰۲۳ میلادی در افغانستان هم‌چنان بلند بوده است و ممکن با «نبود مصونیت غذایی» در کشور افزایش یابد. بانک جهانی در گزارش چشم انداز اقتصاد جهان، فقر را در افغانستان «خطر ویژه» نامیده است.
سیر قریشی آگاه مسایل اقتصادی می‌گوید: «فقر را می‌توان نداشتن پول کافی برای تامین نیازهای اولیه دانست؛ اما بانک جهانی فقر را مساوی با گرسنگی و نداشتن سرپناه تعریف می‌کند. مشکل است که ما رقم دقیق فقر را در افغانستان بدانیم؛ اما جای شک نیست که بالاتر از ۷۰ درصد است».
یافته‌های بانک جهانی نشان می‌دهند که گراف سوءتغذیه در افغانستان، با توجه به افزایش جمعیت در کشور بلند است و جمعیت این کشور از ۱۲ درصد در سال ۲۰۱۹ به دست‌کم ۱۶ درصد افزایش یافته است.
برخی از شهروندان کشور می‌گویند که از دو سال به این‌سو، با مشکلات حاد اقتصادی روبه‌رو هستند و زمینه‌های کاری در کشور به گونه‌ی چشم‌گیری کاهش یافته است.
مولا داد، باشنده‌ی بادغیس می‌گوید: «مشکلات ما این است که نه آرد داریم، نه روغن داریم و نه سرپناه داریم. در سردی زندگی می‌کنیم و چهار ماه می‌شود که دست خالی نشسته‌ایم».
پریسا، باشنده‌ی فراه می‌گوید: «دو سال می‌شود که کار و غریبی نیست. بچه‌های ما دچار سوءتغذیه شده‌اند و شوهرم کارگر است».
پیش از این، برنامه‌ی توسعه‌یی ملل متحد در گزارشی گفته بود که ۸۵ درصد از جمعیت افغانستان، زیر خط فقر قرار دارند. برخی از آگاهانِ اقتصاد به این باورند که کاهش بودجه‌ی توسعه‌یی طالبان و توقف پروژه‌ها در ۳۴ ولایت کشور، زمینه‌های کاری را در روستاها و شهرهای افغانستان به صفر تقرب داده است.
بانک جهانی از سال ۱۹۸۰ تا سال ۲۰۰۲ میلادی هیچ جزئیاتی درباره‌ی تولید ناخالص داخلی افغانستان پخش نکرده بود که علت آن بر می‌گشت به جنگ‌های داخلی دهه ۷۰ و حضور طالبان در افغانستان.
اکنون نیز پس از بازگشت طالبان به قدرت، دیده می‌شود که باز هم این بانک جزئیاتی درباره‌ی تولید ناخالص داخلی افغانستان پخش نکرده است.
