برخی از کارمندانِ حکومت پیشین، به کارهای روزمزد در جاده‌های شهر کابل برآمده‌اند. این کارگران می‌گویند که فقر و بی‌کاری آنان را ناگزیر به انجام کارهای روزمزد ساخته است.
آنها برای پیداکردن کار، روزهای زیادی در انتظار می‌مانند. از طرفی‌هم، برخی از این کارگران می‌گویند که با فرارسیدن فصل زمستان، کاروبار به‌گونه‌ی چشم‌گیری کاهش یافته است.
نورآغا که ۴۸ ساله است. او در حکومت پیشین کارمند کمسیون مستقل انتخابات بوده است که پس از فروپاشی نظام جمهوری، دو سال می‌شود که به خاطر پیداکردن نان برای کودکانش، کمر به انجام کارهای شاقه بسته است و هر روز در جاده‌های کابل چشم‌به‌راهِ کار است.
نورآغا کارگر می‌گوید: « خودم پانزده روز می‌شود که فقط ۵۰ افغانی کار کرده‌ام. ده نفر نان‌خور دارم و دیگر هیچ درآمدی هم ندارم».
برخی از این کارگران از کاهش کار و افزایش فقر نگرانند. آنها می‌گویند که مزد کارگری به‌گونه‌ی چشم‌گیری کاهش یافته و آنها روزهای متوالی را برای پیداکردن کار انتظار می‌کشند.
فرید کارگر می‌گوید: «کاروبار نیست و مردم اقتصاد شان خراب است. سابق چهارصد افغانی دست‌مزد یک کارگر در روز بود؛ اما اکنون کاروبار نیست و مردم با دوصد افغانی هم کار می‌کنند».
شماری از باشندگان کابل، به‌ویژه کارگران کنار جاده از گرانی بهای مواد خوراکی شکایت دارند. آنها می‌گویند با آن‌که ارزش دالر در برابر پول افغانی کاهش یافته است؛ اما بهای مواد خوراکی در بازارها سرسام‌آور است.
محمد جان کارگر می‌گوید: «زمستان سرد است و ما و کودکان ما مریض هستیم. نه بخاری و نه هم سندلی برای گرم‌کردن داریم. اقتصاد مردم ضعیف و مشکلات زیاد است».
تازه‌ترین گزارش برنامه‌ی توسعه و پیشرفت ملل متحد نشان می‌دهد که ۸۵ درصد از شهروندان افغانستان زیر خط فقر قرار دارند.
علی‌رغم آن، بانک جهانی در گزارش سالانه‌ی خود در ۲۰۲۳ آماری ارائه کرده که نشان می‌دهد ۱۵ میلیون تن در افغانستان در ناامنی شدید غذایی به‌سر می‌برند.
هم‌چنان این گزارش می‌افزاید که چالش‌های موجود اقتصادی در این کشور سبب شده است تا خانواده‌ها نیروی کاری‌‌شان را افزایش دهند.
