قرار است فردا، قطر میزبان نشست «دوحه فورم» باشد؛ نشستی که در آن در باره‌ی موضوعاتی گوناگون، از جمله چالش‌های آموزشی دختران افغانستان، بحث و رایزنی خواهد شد.
ام‌روز نیز «مرکز مطالعات بحران و بشردوستانه‌ی قطر»، میزبان نشست جهانی در مورد ممنوعیت‌های آموزشی زنان در افغانستان بود.
این در حالی است که وزارت‌‌های خارجه‌ی قطر و اندونیزیا [به‌گونه‌ی مشترک] برای رویارویی در برابر چالش‌های پیش‌روی آموزش زنان افغانستان، نشستی را زیر نام «آموزش برای او (زن)، پیش‌رفت برای همه»، برگزار کردند که قرار است در باره‌ی نتایج آن، فردا در نشست «فارمت دوحه» بحث شود.
شماری از فعالان «حقوق زن» می‌گویند که انتظار دارند تا این نشست‌ها جنبه عملی به خود بگیرد و نباید به صدور اعلامیه‌ها و قطع‌نامه‌ها خلاصه شوند.
«موزش برای او، پیش‌رفت برای همه» آجندای نشستی جهانی است که قطر و اندونیزی [به‌گونه‌ی مشترک] برای رویارویی با چالش‌های موجود در برابر آموزش زنان افغانستان، در دوحه برگزار کردند.
اهداف کلیدی این نشست، شامل بررسی چالش‌ها، پشتیبانی‌های جهانی، تسهیل تبادل دانش و ارائه‌ی توصیه‌هایی برای بهبود‌بخشیدن آموزش [به‌ویژه] برای زنان افغانستان است.
اندونیزیا و قطر گفته‌اند: «چالش‌های ناشی از بحران، فقر، آفت‌های طبیعی، آوارگی و نابرابری‌های جنسیتی، نیازمند توجه متمرکز است. قطر و اندونزیا اثر‌های عمیق آموزش و توان‌مندسازی زنان افغانستان را از طریق آموزش به رسمیت می‌شناسند».
این کارگاه، از سوی «مرکز مطالعات بحران و بشردوستانه‌ی قطر» سازماندهی شده است. قرار است در این نشست، به موانعی که سبب دست‌رسی زنان افغانستان به آموزش باکیفیت می‌شوند، پرداخته شود و پس از آن، یافته‌های آن در نشست «فارمت دوحه» که فردا قرار است به گونه‌ی رسمی برگزار شود، ارایه گردد.
ثریا پیکان، فعال حقوق زن می‌گوید: «طالبان در داخل افغانستان به پالیسی‌ها خود عمل می‌کنند. قطع‌نامه و فیصله‌هایی که صورت می‌گیرد، اصلا مورد قبول طالبان واقع نشده و آن را هیچ‌گاه تطییق نمی‌کنند. مهم است که چنین نشست‌ها، جنبه‌ی عملی داشته باشد تا طالبان آن را قبول کنند. در صورتی که مورد قبول طالبان نباشد؛ این فیصله‌ها و قطع‌نامه‌ها، تنها صِرف بیان هم‌کاری و حس هم‌دردی آن باقی خواهد ماند».
مقدسه سیزده ساله بود که پس از پایان صنف ششم از رفتن به مکتب محروم شد. اکنون دو سال می‌شود که با یک آینده‌ی ناروشن روبه‌رو است. او می‌گوید که رفتن به مکتب، به بزرگ‌ترین رویایش تبدیل شده است.
مقدسه می‌گوید: «ما خواهان این هستیم که دانشگاه‌ها و مکتب‌ها باز شوند. برای تمامی دختران [آینده] نامعلوم است. ما می‌خواهیم یک جایی برسیم. تمام آروزهای ما به خاک یک‌سان شده است».
راضیه، یکی از دانش‌آموزان می‌گوید: «ما تا چه وقت کور بشینیم. باید سرنوشت ما معلوم شود. از جامعه‌ی جهانی تقاضا داریم بالای طالبان فشار بیاورند تا ما به تحصیل خود ادامه بدهیم».
از طرفی، معین سیاسی وزارت خارجه‌ی طالبان، روز پنج‌شنبه گفت که ممنوعیت آموزش دختران، سبب فاصله‌ی بیش‌تر میان مردم و طالبان شده است.
طالبان پس از بازگشت دوباره به قدرت، مانع رفتن دخترانی (بالاتر از صنف ششم) به مکتب شده‌اند. آن‌ها در بیستم دسمبر سال ۲۰۲۲، حتا دروازه‌های دانشگاه‌ها را به روی دختران و زنان بستند.
